ارتباط خود تمایزیافتگی مادر با عزت نفس وتیپ شخصیتی فرزند

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تمایز یافتگی مادران با عزت نفس وتیپ شخصیتی پسران دربین دانش اموزان پسر انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع همبستگی وجامعه آماری شامل 200 مادر و فرزند پسر شهرستان کرج بود که به صورت نمونه گیری خوشه ای در مدارس راهنمایی انجام شد. ابزار پژوهش: پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت ، پرسشنامه تیپ شخصیتی A ، B و پرسشنامه خود تمایز یافتگی اسکورن بود. تجزیه و تحلیل با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام شد.یافته ها: نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد متغیر واکنش عاطفی توانست متغیر عزت نفس را تبیین کند وباهم رابطه منفی معنا داری داشتند.همچنین متغیر عزت نفس و تیپ شخصیتی باهم رابطه منفی معنا داری داشتند و متغیر عزت نفس توانست متغیر تیپ شخصیتی را تبیین کند. متغیر های گریز عاطفی، جایگاه من وآمیختگی با دیگران ارتباط معناداری با عزت نفس و تیپ شخصیتی نداشتند.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش، نقش واکنش عاطفی مادران را در عزت نفس پسران مورد تایید قرار داد و همچنین نقش عزت نفس در شکل گیری نوع تیپ شخصیتی و سبک زندگی مورد تایید قرار گرفت که می توان این یافته ها را از طریق مداخلات بالینی و کارگاه های آموزشی در مدارس و مراکز مشاوره هم برای مادران و هم پسران مورد استفاده قرار داد

کلیدواژه ها:

تمایزیافتگی ، تیپ شخصیتی ، عزت نفس