شناسایی و بررسی وجود رابطه بین عوامل توانمندسازی براساس مدل ملهم با توانمندسازی کارکنان ستادی بانک رفاه کارگران

منابع انسانی یکی از اساسی ترین عوامل موثر در توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی هر کشور می باشد و توانمندسازی منابع انسانی، خود یکی از مهمترین راه های رسیدن به اهداف توسعه موردنظر می باشد. محیط رقابتی ایجاب می کند که سازمان ها باید پیشرو، سریعتر، کارآمدتر و خدمات با کیفیت بهتری ارایه کنند و در این بین به نظر می رسد که توانمند نمودن کارکنان امری ضروری است. امروزه منشاء اصلی مزیت رقابتی سازمان ها، برخورداری از نیروی انسانی کارآمد و توانا و مشارکتی است و فاصله میان جوامع، از حیث دانایی و نادانی است نه دارایی و ناداری، بنابراین دانایی و کیفیت منابع و نیروهای انسانی به عنوان مهمترین، باارزش ترین و گرانمایه ترین سرمایه و منبع یک سازمان، نقش عمدهای را در توسعه پایدار جامعه دارند. تردیدی نیست که شکوفایی هر جامعهای در بهبود و پرورش نیروی انسانی آن نهفته است و بدین سبب است که مسیولان سازمان ها با یاری متخصصان علوم رفتاری و منابع انسانی توجه خاصی را به پرورش کارکنان مبذول دارند. یکی از مفاهیمی که در راستای بالندگی منابع انسانی مطرح گردیده است، توانمندسازی کارکنان میباشد، بگونه ای که پرورش کارکنانی که دارای توانایی خودمدیریتی باشند، باعث شده تا فرآیند توانمندسازی نیروی انسانی به عنوان یک پارادایم جدید توجه بسیاری از صاحب نظران مدیریت را بسوی خود جلب نماید. منظور از توانمند سازی کارکنان این است که افراد قادر باشند همه توانایی ها و دانش خود را توسعه دهند و از آنها جهت کسب اهداف فردی و سازمانی استفاده کنند. در این پژوهش، با توجه به اهمیت مفهوم توانمندسازی،به بررسی عوامل موثر بر توانمندسازی منابع انسانی کارکنان ستادی بانک رفاه کارگران پرداخته شده است