برهان صدیقین از دیدگاه فلاسفه مشاء، اشراق و حکمت متعالیه و نقدهای وارد بر آن

برهان صدیقین که درآن خداوند متعال از طریق وجود به اثبات می رسد، یکی از مهم ترین براهین اثبات وجود خداست. گرچه فارابی اولین کسی بود که به این برهان توجه کرد ولی نخستین بار ابن سینا به شرح آن در آثارش پرداخت. بعد از ابن سینا این برهان دربسترهای مختلف عرفانی، فلسفی و کلامی مطرح شد، ولی تحولی بنیادین درآن ایجادنشد.تغییر اساسی این برهان در حکمت متعالیه ملاصدرا تحقق یافت. وی با جایگزین کردن امکان فقری به جای امکان ماهوی ، برهان صدیقین را بر اساس اصالت وجود تفسیر کرد. پس از ملاصدرا این برهان توسط علامه طباطبایی کامل تر و از مقدماتش کاسته شد.

کلیدواژه ها:

برهان صدیقین ، ابن سینا ، سهروردی ، ملاصدرا ، علامه طباطبایی