سنجش شاخص های ذهنی موثر بر ارتقا قابلیت پیاده مداری (نمونه موردی مورد مطالعه : خیابان احمدآباد مشهد –حدفاصل میدان فلسطین تا ملاصدرا)

هر معابر پیاده از جمله مهمترین فضاهای عمومی شهری هستند و این اهمیت هم ناشی از عملکرد آنها به عنوان جزیی از سیستم حمل و نقل دورن شهری و تامین دسترسی کاربری ها است و هم ناشی از عملکردهای آنها به عنوان یک فضای شهری در سطح شهر است. هدف از این تحقیق این است که شاخص های ذهنی موثر بر ارتقاء پیاده مداری را شناسایی نمود، سپس با بررسی محدوده احمدآباد در ناحیه 1 منطقه 1 شهرداری مشهد، از طریق مطالعات کتابخانه ای، تهیه اسناد، مرور طرح های فرادست و بررسی های میدانی در محدوده (مشاهدات حضوری در محل، به دست آوردن تصویر ذهنی ساکنین، پرسشنامه، مصاحبه و...) به شناخت محدوده ودر مرحله تحلیل داده ها و شناسایی شاخص های ذهنی بر افزایش قابلیت پیاده مداری در محدوده احمدآباد با برداشت میدانی و استفاده از تکنیک پرسشگری، و ابزار پرسشنامه و تحلیل داده های آماری، مبتنی بر ابزار spss و کاربست نرم افزارهای مختلف برای تحلیل داده ها بوده است بنابراین نوع تحقیق کاربردی و روش تحقبق توصیفی-تحلیلی است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که باید به معابر بیشتر به لحاظ یکی از عناصر فضای شهری تحت عنوان خیابان های انسان مدار که در آنها تعاملات اجتماعی صورت می گیرد، نگاه شود. این خیابان ها با تکریم انسان، اورا به حضور در فضای شهری فرا می خوانندکه نتیجه آن پویایی شهر و محله به واسطه کنش های اجتماعی صورت گرفته در این فضاها توسط مردم می باشد.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، شاخص های ذهنی ، فضای شهری