طراحی مجتمع های مسکونی با تاکید بر معماری پایدار

مسکن یکی از اساسی ترین نیازهای زندگی انسان است و به عنوان کوچک ترین عنصر تشکیل دهنده سکونتگاه ها و بوجود آورنده یکی از پدیده های اجتماعی به شمار می رود. مسکن برای انسان از چنان اهمیتی برخوردار است که می توان آن را مرکز دنیای فرد نام گذازی کرد بنابراین خانه باید بتواند در فضای و جلوه ی درونی خود توقع مرکز دنیای فرد بودن را برآورده سازد.آسایش در مسکن بیشترین تاثیر را در روحیه فرد دارد. لزوم توجه به مسکن و برنامه ریزی آن در راستای توسعه پایدار شهری در چهارچوب برنامه ریزی های ملی، منطقه ای و شهری، بیش از پیش احساس می شود تا بهره گیری از دانش و تکنیک های برنامه ریزی، مشکلات شهروندان را برطرف کرده و در نتیجه، محصولی آرام و سرسبز، همراه با امنیت و آسایش و رفاه برای آنان فراهم شود. معماری سنتی ایران چه در بخش مسکونی و چه در بخش غیر مسکونی و تلفیق این دو در سطح وسیع تری به نام شهر، دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسایل زیبا شناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیاز های اقلیمی هر منطقه بوده است.