بررسی تراس و بالکن آپارتمان های امروزی با بهره گیری از کیفیت فضای باز و نیمه باز خانه های سنتی نمونه موردی شهر مشهد

در واحدهای مسکونی امروزی در برخوردی امرانه انسان مجبور شده است که سکونت عمودی را انتخاب کند و حضور طبیعت و ارتباط با آن را به کلی نادیده بگیرد. حذف شدن این تمایل فطری و نیاز انسان به فضای باز سبب شده که مفهوم آپارتمان در مقایسه با خانه ناقص تصور گردد. در دهه های اخیر به دلیل سرعت ساخت مسکن آپارتمانی، موجب کم توجهی به کیفیت فضاهای زندگی از قبیل فضای باز ونیمه باز در مجموعه های مسکونیشده است. با توجه به این رویکرد که پرداختن به معماری پایدار در طراحی ما را به سمت معماری بومی و استفاده از عناصر گذشته معماری می کشاند که بتوانیم از آموزههای آنها برای طراحی معماری امروزی استفاده کنیم. و همین امر باعث ایجاد پژوهشی در راستای بازنگری از فعالیتهای رفتاری، کالبدی و گونه شناسی فضاهای باز و نیمه باز گذشته ی ایرانی و استفاده از کیفیتهای این فضاها و فعالیتهای موجود برای استفاده در تراسهای آپارتمان مسکونی شده است.که میتوان با این نگاه تراسهای بی روح امروزی را به فضای نیمه باز مطلوبی در ارتفاع تبدیل کرد.که منظور از فضای نیم باز همان تراس یا بالکن میباشد. روش تحقیق در این پژوهش ترکیبی بوده که شامل روش توصیفی و تحلیلی میباشد و در جمع آوری دادههای کیفی از مطالعات کتابخانه ای، مشاهده، برداشت میدانی و پرسش نامه استفاده شده و در نهایت برای تحلیل دادهها و نتیجه گیری از روش استدلال منطقی استفاده شدهاست.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، آپارتمان مسکونی ، حیاط فضای باز و نیمه باز ، تراس