بررسی بتن سبز در راستای معماری و سازه پایدار

حفظ محیط زیست،جلوگیری از انباشت نخاله های ساختمانی، استفاده از مصالح قابل بازیافت،تعریف مواد ساختمانی سبک و بادوام، اعم از سازه و جداره ها ، هرکدام در جایگاه خود بسیار مهم بوده و نیز اعتلای آنها، در واقع اهداف کلان توسعه پایدار و معماری سبز است، که همواره یکی از دغدغه های علوم مهندسی به شمار می آید؛ حرکت فزاینده ساخت و سازها به سوی تخریب اکوسیستم مناطق مختلف جغرافیایی است که عدم توجه و نگاه علمی به آن، آتیه صنعت ساختمان و نیز زیست بوم عرصه های مختلف را با چالش های بسیار جدی مواجه خواهد نمود؛در این بین میتوان با تعیین و تعریف مصالحی که به نوعی با اصل طبیعت سنخیت و تجانس دارند استفاده نمود ،که هم در ساختار و سازه و نیز در جداره های ساختمان استفاده شوند؛استفاده از بتن سبز در مقیاس خرد و کلان میتواند پاسخگوی این مبحث بسیار کلیدی باشد،چرا که استفاده از بتن سیمانی ، باعث آزاد شدن دی اکسید کربن بسیاری میشود،که این خود با اهداف معماری و سازه پایدار بسیار تناقض دارد. هدف از تالیف پژوهش حاضر ، در واقع ، نگاه عمیق به معماری و سازه پایدار ونیز حفظ محیط زیست میباشد و از یافته های پژوهش میتوان به مواردی همچون، استفاده از خاکستر چوب پودر باقیمانده در اثر احتراق و موارد مشابه دیگر نام برد،به طور مشخص، این ماده به عنوان منبعی غنی از پتاس در کشاورزی بکار میرود،اما اکنون در بتن سبز کارایی دارد،به دلیل اینکه از مواد آلی و غیر آلی تشکیل شده است،به عنوان فعال کننده مواد سیمانی ،قابلیتهای زیادی در ساخت بتن دارد که دارای مقاومت فشاری بالایی است؛ استفاده از مصالح درجه دوم کاغذهای باطله ویا چوب های بلا استفاده به عنوان پر کننده در بتن نام برد که در آجرهای پرلکس ،هبلکس و ...کاربرد دارند که هم سبک هستند وهم عایق خوبی محسوب میشوند.روش تحقیق در این پژوهش بر اساس هدف ،کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی،مروری میباشدکه جهت گردآوری اطلاعات از روشهای متعدد مطالعات میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، محیط زیست ، فن آوری بتن ، بتن سبز ، معماری سبز