بررسی وضعیت کنونی همراهان بیمار در شیراز با رویکرد جلوگیری از آسیب های اجتماعی

وجود امکانات مهم پزشکی و درمانی در شیراز نسبت به سایر کشورها و نبود امکانات مناسب پزشکی در استان های همجوار، این شهر را به قطب توریسم درمانی تبدیل کرده است. مهمترین عوامل افزایش جذب بیمار از سایر شهرهای خارج شیراز و محل رجوع عده ای از بیماران خارجی (اعراب حاشیه خلیج فارس) بوده است اما اینکه مراکز درمانی شیراز تا چه حد توانسته است از دغدغه های فکری بیماران و همراهان بیماران اعم از بیماران داخلی و بیماران مراجعه کننده از سایر کشورها، بکاهد، امری است که باید مورد تحلیل قرار گیرد. بر این اساس، تفکر کلی در مقاله حاضر بر مبنای برطرف نمودن معضل نبود جای خواب برای همراهان بیمار می باشد چراکه می توان یک بحران خوش خیم به حساب آورد که اگر سازمان مدیریت بحران، سازمان بهزیستی و سایر نهادهای حمایتی، هرچه زودتر وارد این عرصه نشوند، این معضل می تواند به یک بحران بزرگ تر تبدیل شود و خانواده همراهان بیمار در معرض آسیب های اجتماعی قرار بگیرند. در این راستا به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر در این مقاله از روش کتابخانه ای و بررسی میدانی فضاهای موجود و جمع آوری پرسشنامه از استفاده کنندگان خدمات درمانی و مصاحبه با افراد صاحب نظر (شهروندان) استفاده شده است. اغلب این افراد دارای نیازهای مشترکی می باشند که با در نظر گرفتن این نیازها و ادغام آن با راهکارهای استخراج شده از تحقیقات پیشین در زمینه رفع معضلات موجود در محیط های درمانی، می توان راهکارهایی خاص برای طراحی فضایی جهت اسکان همراهان بیماران(همراه سرا) در نزدیکی بیمارستان ها پیشنهاد داد تا سبب ایجاد محیطی مطلوب تر گردد.

کلیدواژه ها:

اسکان ، همراهان بیمار ، آسیب های اجتماعی ، کلانشهر شیراز