نقش قرارگاه های رفتاری در تعاملات اجتماعی در مراکز تجاری-تفریحی با تکیه بر نظریه ی مکان سوم

امروزه با گسترش جمعیت و ارتقاء تکنولوژی، تعاملات فیزیکی افراد به طور چشمگیری کاهش یافته، زندگی اجتماعی در فضاهای عمومی جریان نداشته و نقش آن ها صرفا به ارتباط دهنده بین مقصد ها تقلیل یافته است. عدم وجود جریان زندگی اجتماعی در فضاهای عمومی، باعث جداسازی مردم از محیط و از یکدیگر شده و نتیجه آن ظهور نابسامانی ها در کالبد و ایجاد ناهنجاری های اجتماعی در فضای عمومی است. فضاهای شهری، مکان هایی هستند که به عموم شهروندان تعلق داشته، منحصر به جنبه ی کالبدی و فیزیکی نبوده و در حقیقت، میزان موفقیت شان با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان رابطه ی دو سویه دارد. از این رو، مجتمع های تجاری-تفریحی جهت تعامل و راحتی بیشتر افراد در یک مکان بصورت متمرکز طراحی شده و هدف اصلی آن متمرکز کردن افراد در یک مکان و ایجاد قرارگاه های رفتاری در جهت تعاملات اجتماعی می باشد. هدف از این پژوهش، بررسی نقش قرارگاه های رفتاری در بهبود عملکرد اجتماعی موجود در مکان های سوم در عرصه های عمومی یک مرکز تجاری-تفریحی است. مهم ترین پرسش در این پژوهش آن است که چگونه و با استفاده از چه راهکارهای طراحی، قرارگاه های رفتاری، زمینه ی شکل گیری فعالیت و تعامل افراد را در مکان سوم را فراهم می سازند. این پژوهش سعی دارد با استفاده از رویکرد مکان سازی، از طریق ایجاد و توسعه ی قرارگاه های رفتاری، با ایجاد و تقویت مکان سوم، بین زندگی اجتماعی غیررسمی و قلمرو فضای عمومی ارتباط برقرار کند. در این پژوهش با فرض این که ایجاد و تقویت قرارگاه های رفتاری در حیطه ی مکان سوم باعث افزایش تعامل اجتماعی میان افراد و بهبود زندگی جمعی می شود، با استفاده از داده های کتابخانه ای و بررسی اسناد و مدارک موجود از طریق ایجاد ارتباط بین مفاهیم مطرح شده، چهارچوبی مفهومی جهت خلق مکان های سوم در راستای بهبود عملکرد اجتماعی قرارگاه های رفتاری در مراکز تجاری-تفریحی ارایه می شود.

کلیدواژه ها:

مکان سوم ، تعاملات اجتماعی ، مراکز تجاری-تفریحی ، قرارگاه های رفتاری