اثر زاویه انکرهای ناحیه تحتانی دیواره گودهای عمیق بر ضریب اطمینان و تغییرمکان جانبی

پایدارسازی دیواره ها با استفاده از روش نیلینگ و انکراژ از پرکاربردترین تکنیک ها می باشد. تاکنون مطالعات زیادی بر روی پارامترهای تاثیرگذار بر ضریب اطمینان – تنش ها - نشست ها و تغییرمکان ها برای هر یک از روش های مذکور صورت گرفته است ولی تحقیقات و مطالعات جامعی در خصوص راهکارهای صحیح و هوشمندانه جهت کاهش طول حفاری یا به عبارتی بهینه کردن طول حفاری انجام نگرفته است لذا چنانچه بتوان راهکارهایی در این زمینه ارایه داد آن را می توان گامی موثر در طرح و اجرای چنین پروژه هایی به شمار آورد. در این راستا پژوهش حاضر در قالب یک مطالعه موردی با استفاده از مدلسازی عددی در محیط نرم افزار اجزا محدود 2D-Plaxis و تعادل حدی Geo-Slope به معرفی تکنیک کنترل تغییرمکان های ناحیه تحتانی با دو عمق 0.3H و 0.4H و اثر زاویه انکرها نسبت به افق در این عمق بر مقدار تغییر مکان های جانبی و وضعیت سطح گسیختگی بحرانی پرداخته شد. نتایج بیانگر آن است که زاویه بهینه انکرهای ناحیه تحتانی برابر 10 درجه می باشد که در این حالت مقدار تغییر مکان های ایجاد شده و ضریب اطمینان کلی در حد مجاز می باشد.

کلیدواژه ها:

گودبرداری عمیق ، کاهش طول حفاری ، انکراژ ، اجزاء محدود ، تعادل حدی