بازبینی الگوها و شاخصه های معماری بیونیک به منظور استفاده بهینه در حیطه معماری پایدار

امروزه محیط زیست، صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین اللمللی تبدیل شده اند. به طوری که حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به یکی از مهمتمرین تدابیر در معماری شده و معماران را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز می کند. توسعه ای که نیازهای زمان حال را برآورده سازد بدون آنکه توانایی نسل های آینده در برآورده سازی نیازهایشان را به خطر اندازد. در راستای اهداف فوق یکی از رویکردهای معماری پایدار رویکرد معماری بیونیک می باشد بیونیک که به آن بیومتریک یا مهندسی خلاق زیستی هم می گویند کاربرد سامانه ها و روشهای بیولوژیکال موجود در طبیعت در سیستم های مهندسی و فناوری های مدرن است معماران و طراحان ساختمانی معتقدند که طرح های الهام گرفته از طبیعت می تواند به کاهش صدمات زیست محیطی ناشی از ساختمان ها کمک شایانی کند. هدف این پژوهش معرفی شاخص ها و زمینه های بهره گیری از علم بیونیک در آثار معماری می باشد. هدف این پژوهش بازشناسی مفهوم و شاخص های معماری بیونیک و معرفی و تعیین جایگاه آن در معماری،در راستای رسیدن به یک نوع معماری متعارف با اصول معماری پایدار و هماهنگ با طبیعت می باشد. روش تحقیق به صورت تحلیلی از طریق مطالعه و بررسی معماری بیونیک و برای گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است. نتاید تحقیق نشان می دهد که در الگوبرداری از طبیعت می توان از فرم، سازه و ساختار، ترکیبات و یا مصالح در خلق فضای معماری الهام گرفت.

کلیدواژه ها:

معماری ، پایدار ، بیونیک ، سازه ، اصول ، طبیعت