شهر هوشمند با رویکرد ضرورت ایجاد آن در ایران با استفاده از مدل AHP

مفهوم شهر هوشمند بر ساختار،سامانه و هویت آبادی هایی دلالت دارد که فن آوری ارتباطات از دور به آنها حیات می بخشد.در این مجتمع های زیستی ارتباطات و فعالیت های متداول حقیقی و واقعی عمدتا مجازی می شوند.نتیجتا فرم ها و فضا نیز قالب های هندسی،ادراکی و مفهومی جدید پیدا می کنند. پژوهش حاضر به بیان یافته های یک تحقیق مبتنی بر نظرسنجی کارشناسی می پردازد. اطلاعات مورد نیاز از طریق تکمیل پرسشنامه با کارشناسان جمع آوری شده و با روش تحلیل چند معیاری سلسله مراتبی (AHP) مورد ارزیابی قرار گرفته است.یافته های پژوهش نشان می دهد که سیاست های جاری مدیریت شهری از نظر معیارهای شهر هوشمند با رویکرد ضرورت ایجاد آن در ایران وضعیت مطلوبی ندارد.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، ارتباطات از دور ، کار از دور ، تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی (AHP)