بررسی عوامل ایجاد نابسامانی در مواجهه بافت های تاریخی شهرهای ایران با جریانات زندگی معاصر

از بین رفتن ارزشهای معماری بومی به صورت کالبدی موجب حذف برخی از کارکردهای آن در معماری معاصر شده است. به دلیل عدم استفاده درست از تجارب ارزشمند تاریخی در حوزه معماری مشکلات زیادی را در این زمینه و نحوه ساماندهی مصنوع شاهد هستیم. و ترک ساکنان بافتهای تاریخی و جایگزینی افراد مهاجر نشین وطرد شده جامعه و عدم درک درست این افراد از ارزشهای بافتهای تاریخی و عدم وجود امکانات شهروندی ،این بافتهایارزشمند را تبدیل به بافتهای فرسوده و مسیله دار کرده است.لذا بازیابی کارکردها یک مسیله اساسی به شمار می رود.و کشف پتانسیل های نهفته در معماری بومی میتواند باعث تسریع در حل مسایل و ابهامات عصر حاضر گردد وهمچون مشعلی در یافتن راهی به سوی آینده شعله ور خواهد بود.در بعضی موارد مشاهده شده است که یک فضای ارزشمند تاریخی در این بافتها به صورت کاملا برعکس عمل نموده و تبدیل به معضل شده است.از طرفی نمی توان همه بناهای این مناطق را تبدیل به هتل یا رستورانهای سنتی نمود . مقاله حاضر به طور اخص سعی در شناسایی موارد عدم تعامل بین گذشته و آینده و مضامین مشترک این دو مقطع تاریخی میپردازد.روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت توصیفی بوده است که در این راستا، در ابتدا چهارچوب نظری تحقیق با مطالعه برروی اسناد و مدارک کتابخانه ای و بررسی نمونه ها، مشخص شده و در مرحله بعد نحوه ارتباط درست این دو عامل را به صورت تطبیقی مورد مطالعه و تحلیل قرار گرفته است.نتایج حاصل از بررسیها بیانگر آن است که با درک کامل از ارزشهای معماری بومی میتوان آنرا به زندگی معاصر منتقل کرد.