اثر بخشی آموزش خوش بینی مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر بر انگیزه تصوری و ابعاد آن در دانش آموزان دختر

انگیزه نیرویی است که افراد را به سمت موفقیت و اهداف مطلوب زندگی سوق می دهد و در آنها انرژی الزم برای زندگی و تحرک رافراهم می آورد و لذت زندگی را در افراد تقویت می کند. خوش بینی می تواند بر بهبود انگیزه تاثیر گذاشته و جریان انگیزه های درونی و بیرونی را به سمت اهداف متعالی زندگی هدایت نماید. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش خوش بینی مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر بر انگیزه فردی و ابعاد آن در دانش آموزان دختر به مرحله اجرا درآمد. روش تحقیق حاضر آزمایشی از نوع گروه گواه و آزمایش همراه با پیش آزمون و پس آزمون بوده است. جامعه آماری تحقیق را کلیه دانش آموزان دختر سال سوم متوسطه شهر اصفهان تشکیل داده بودند که از بین آنها تعداد 90 نفر به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند که 54 نفر از آنها به شیوه تصادفی در گروه آزمایش و 54 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش در برنامه 8 جلسه ای خوش بینی حضور یافتند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه انگیزه با 63 سوال بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل آماری کوواریانس چندمتغیره MANCOVA استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در پس آزمون بین دو گروه آزمایش و گواه در ابعاد انگیزه تصوری شامل؛ انگیزه بیرونی، ابراز وجود، انگیزه درونی، عالقه و لذت، حق انتخاب و ارزشمندی تفاوت معناداری وجود دارد p‹0.01) ( بدین ترتیب نتیجه می گیریم که آموزش خوش بینی بر انگیزه دانش آموزان موثر بوده است

کلیدواژه های اثر بخشی آموزش خوش بینی مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر بر انگیزه تصوری و ابعاد آن در دانش آموزان دختر:

روان شناسی مثبت نگر ، خوش بینی ، انگیزه تصوری ، دانش آموزان