طراحی سازه های فضاکار تاشو با هندسه آزاد

سازه های فضاکار یکی از انواع سازههایی است که در مهندسی عمران کاربرد روز افزونی دارد. بنابراین بهینه سازی این سازهها که از عضوهای زیادی تشکیل شدهاند کمک بزرگی از نظر اقتصادی خواهد بود. در سازههای فضاکار برای نگهداشتن سقف در ارتفاع مورد نظر از ستونهای محیطی استفاده میشود. وجود یا عدم وجود بعضی از این ستونها باعث تغییرات تنش در بعضی از اعضاء و نهاتا0ی منجر به تغییرات وزن سازه میگردند. در سازههای فضاکار دو لایه تعیین مناسب ارتفاع بین دولایه و همچنین تعیین ارتفاع بین لایهها در سازههای فضاکار گنبدی شکل، از قدمهای اساسی در طراحی این نوع سازهها محسوب میشوند. از آن جا که در ایران آیین نامه خاصی جهت طراحی این نوع سازهها تدوین نشده است، لذا ارتفاعهای مذکور با توجه به ابعاد مدل تعیین خواهد شد. سازه های تاشو یکی از انواع جالب و پیچیده از سازه های فضاکار می باشند که کاربردهای بسیار زیادی در زمینه های مختلف مهندسی از جمله مهندسی عمران، مکانیک و هوافضا دارند. در این مقاله، پس از مرور کلی بر انواع سازه های فضاکار تاشو، نحوه طراحی با هندسه آزاد سازه های تاشوی یک و چند لایه قیچی سان بررسی شده و شرایط و روابط تاشوندگی برای این نوع سازه ها ارایه شده است. شرایط تاشوندگی به گونه ای توسعه داده شده است که در حالت های باز شده و جمع شده و در حین بازشدن هیچ تنشی در سازه ایجاد نمی شود. بنابراین آزادی در هندسه و چندلایه بودن، طراحی این سازه ها را پیچیده تر می کند و شرایط خاص برای امکان تاشوندگی نیاز می باشد. روش طراحی سازه های چندلایه تشریح شده و چند نمونه از این سازه ها برای نشان دادن صحت روابط، طراحی و ارایه شده اند که نشان دهنده کارایی روابط می باشند.

کلیدواژه ها:

سازه های فضاکار تاشو ، هندسه آزاد ، سازه های چند لایه