تاثیر اکسین وعسل بر ریشه زایی گل رز رقم هفت رنگ

به منظور استفاده هورمن اکسین با عسل یا مخلوط اکسین و عسل برای ریشه زایی بهتر قلمه های گل رز این پژوهش در گلخانه و آزمایشگاه دانشکده کشاورزی پسران پاکدشت در زمستان 94 اجرا درآمد، بسترهای مورد استفاده برای ریشه زایی 50% ماست و 50% پرلیت در قالب طرح بیوک کاملا تصادفی در چهار تیمار و چهار تکرار صورت پذیرفت. دیوارهای تکان دست هورمون ایندول بوتریک اسید(1500ppm) عسل و ترکیب اکسین و عسل و شاهد بودند. صفات مورد اندازه گیری شامل صفات مورفولوژیکی طول ریشه، وزن تر ریشه ،وزن خشک ریشه، قطر ساقه که در پایان آزمایش نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تصمیم تیمار بر وزن تر ریشه در سطح احتمال یک در صد معنی دار بود. همچنین طبق نتایج مقایسه میانگین ها، بیشترین و کمترین وزن تن تیشه به ترتیب در تیمار اسید ایندول بوتیریک و تیمار عسل به دست آمد و تاثیر تیمار در وزن خشک ریشه در سطح احتمال پنج در صد معنی دار بود همچنین براساس نتایج مقایسه میانگین ها قلمه هایی که با اسید ایندول بوتیریک تیمار شده بودند بیشترین میزان و وزن خشک خویش را داشتند و کمترین مقدار مربوط به شاهد بود. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد تیمار اسید ایندول بوتیریک بیشترین طول ریشه را برای قلمه ها فراهم کرد. در حالی که کلمه های تیمار شده با اثر کمترین میزانطول ریشه را داشتند. نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان داد که بیشترین و کمترین میزان قطر ساقه به ترتیب در شاهد و تیمار اکسین + عسل به دست آمد.

کلیدواژه ها:

اکسین ، عسل ، گل رز