نقش نانوسیلیکون و دیگر منابع سیلیس با مصرف کود نیتروژن و فسفر بر صفات بیماری و عملکرد دانه در برنج رقم طارم

به منظور بررسی منابع مختلف سیلیس با مصرف کود نیتروژن و فسفر بر صفات بیماری ، عملکرد و اجزای عملکرد در برنج ،آزمایشی در سال های زراعی 92-1391 و 93-1392 در شمال ایران استان مازندران به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. تیمارها شامل چهار سطح منابع سیلیس شامل سیلیکات کلسیم و سیلیکات پتاسیم ،به صورت خاک مصرف ، محلول پاشی نانوسیلیکون و بدون مصرف سیلیس یا شاهد و دو سطح عدم مصرف و مصرف 70 کیلوگرم نیتروژن در هکتار از منبع کود اوره و دو سطح فسفر شامل عدم مصرف و مصرف 200 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل بودند. نتایج نشان داد که کمترین در صد برگهای آلوده به بلاست و تعداد دانه آلوده به بلاست در خوشه در هر دو سال به ترتیب با کاربرد سیلیکات پتاسیم و محلول پاشی نانوسیلیکون بدست آمد و همچنین کمترین درصد خوشه آلوده به بلاست با کاربرد سیلیکات پتاسیم در سال دوم حاصل شد. کاربرد نیتروژن سبب افزایش درصد برگهای آلوده به بلاست و قطر بلاست برگ در هر دو سال و درصد خوشه آلوده به بلاست در سال دوم گردید. کاربرد فسفر در هر دو سال اثر معنی داری بر صفات بیماری نداشت، کمترین قطر بلاست برگ در هر دو سال تحت تیمار اثر متقابل سه گانه سیلیکات پتاسیم بدون مصرف نیتروژن در هر دو سطح فسفر بدست آمد. حداکثر عملکرد دانه به میزان 4100 کیلوگرم در هکتار در سال دوم با مصرف سیلیکات پتاسیم حاصل گردید، حداکثر عملکرد دانه درهر دو سال با مصرف نیتروژن حاصل شد در حالیکه مصرف فسفر سبب افزایش عملکرد دانه تنها در سال اول گردید. بطورکلی مصرف سیلیکات پتاسیم برای کنترول بیماری بلاست و در نتیجه جهت افزایش عملکرد دانه مفید است .

کلیدواژه ها:

منابع سیلیس ، نیتروژن ، فسفر ، بلاست و عملکرد دانه