شرحی بر معماری اسلامی و پدیدارشناسی یوهانی پالاسما

رجوع به ماهیت اشیا و پی بردن به جوهره وجودی آن بحثی است که در فلسفه اسلامی ،کرارا توسط فیلسوفان ،مورد بررسی قرار گرفته و نتایج مختلفی را بدست داده است. یکی از مسایل بنیادی حکمت متعالیه و فلسفه هایدگر،بحث اصالت وجود است و به نوعی موجود که وصفی از وجود هست در فرع قرار می گیرد.نگاه انسان گرایانه اغلب باعث اصالت دادن به موجود شده است اما در فلسفه هایدگر ،توجه به وجود و معنی فعلی آن است. از دیدگاه وی تفکر انسان غربی در سراسر تاریخش با موجود مشغول بوده و وجود بنیادی تر را به فراموشی سپرده است. اگر از دیدگاه پدیدارشناسی به هنر و معماری روی کنیم باید بگذاریم تا اثر هنری ویا معماری ،بدور از زمینه های اجتماعی و فرهنگی پیدایش ، تکامل و تکوین آن و بدور از جنبه های روانشناختی هنرمند که همه از وجود خارجی اثر هستندبر آگاهی ما پدیدار شوند وخود را بنفسه به نمایش در آورد. گذشتن از برتری حس بینایی و بصر محور بودن اثر و درگیر نمودن تمام حواس از وظایفی است که پدیدارشناسی در معماری به دنبال آن است. بهره بردن از پارامترهای ششگانه پالاسما و ایجاد احساس انگیزی و اصالت، با تاکید بر قواعد معماری این مرز و بوم و همچنین اصول هفتگانه معماری اسلامی، همچون حس وحدت و اخلاص، در کنار ابزار و مصالح روز، معماری ما را به یک معماری زنده، پویا تبدیل خواهد کرد که هم نیاز امروزمان را تامین میکند و فتح بابی است برای نسل های آینده، چرا که این معماری گفت و گویی است میان گذشته و حال و حاصل آن طرحی است برای فردا.

کلیدواژه ها:

هستی شناسی ، پدیدارشناسی ، زیبایی شناسی ، معماری اسلامی ، یوهانی پالاسما