شکل گیری طرح های معماری مدرن با رویکرد طبیعت گرا با ارجاع به خرد بومی

امروزه زندگی شهری و نظام اجتماعی موجود در شهرها ، انسانها را از مسیر زندگی دور کزده و با وجود رفاه و امکانات بسیاری که در اختیارشان قرار داده از سادگی طبیعت دور شده اند. طبیعت تجلی گاه احساسات و شور و شعف وزیبایی است به همین دلیل انسان همواره می کوشد تا با آن همراه شود. انسان همیشه با طبیعت در ارتباط است و با دستکاری در طبیعت سعی داشته که بگونه ای بهینه طبیعت را در خدمت خود در آورد .این نوع همزیستی به خوبی در طول تاریخ بشر دیده می شود به عبارتی دیگر بشر از زمانی که سر پناه ، مسکن ، محیط زیست و ..... ساخت و مورد بهره برداری قرار داد همیشه به عوامل موجود در طبیعت توجه داشته و طبیعت را به عنوان یک طرف مهم و اساسی در نقشه ها و طرحهایش مورد استفاده قرار داد. هدف تخریب و یا تغییر شکل طبیعت نیست الهام گرفتن و الگوسازی از آن میباشد و ترکیب آن با فن آوری در معماری است اصلاح نگاه به طبیعت و در نتیجه تغییر رفتار انسان نسبت به آن که منجر به تغییر فرهنگ مصرف خواهد شدکه گامی بسیار بزرگ می باشد بنابراین ایجاد تحول در طراحی معماری و ساخت و ساز بر مبنای طبیعت و بوجود آوردن زندگی سالم در گرو اتحاد طبیعت و معماری می باشد. در این مقاله بخش نخست به کیفیت رابطه و وابستگی انسان و طبیعت می پردازد سپس بخش دوم به بررسی رویکردهای موجود در طبیعت و ارتیاط آن با معماری مدرن و در نهایت ارایه راهکارهای معماری بومی جهت تامل انسان و طبیعت را بررسی خواهد کرد که نشان می دهد که چگونه طبیعت با ارجاع به خرد بوم پاسخگوی کانسپت های معماری شده است.

کلیدواژه ها:

کانسپت ، نظام طبیعت ، معماری بومی ، انسان