پژوهشی در باب معماری مرکز آموزشی و توانبخشی استثنایی دوره متوسطه شهرستان رشت (کم توان ذهنی) با رویکرد پایداری در روابط اجتماعی

براساس آمار سازمان بهداشت جهانی در حدود 10% از جمعیت جهان دچار نوعی معلولیت می باشد. که رقمی قابل توجه است. در سال های اخیر در اکثر کشورهای دنیا طراحان فضای شهری و ساختمان های عمومی و آموزشی، حسب مورد به لحاظ نیاز مبرم جامعه اقدام به طراحی فضاهایی نمودن اند که عملا استفاده از آن ها برای معلولین راحت تر و موجب گردیده تا فعالیت روزمره این قشر از جامعه در محیط های شهری و ساختمان ها و عمومی امکان پذیر گردد. اما رشد چشمگیر شهرها و مناطق جنگ زده و سایر نقاط به خصوص کلان شهرها و از انقلاب اسلامی باعث کم شدن توجه به امور شهری و تجهیزات شهری و روان سازی ساختمان ها و عمومی شد. هدف این پروژه بازشناسی مشخصه های فضای آموزشی متناسب با نیاز معلولین و بر اساس تکنولوژی روز دنیا و نیستن که معماری برای پویا نمودن فضاهای آموزشی است. روش تحقیق از نوع پرسیدی - تحلیلی است. در ابتدا با استناد به کتب و نشریات معتبر به تعیین شاخص ها، ضوابط، معیارها و استانداردهای طراحی فضاهای آموزشی پرداخته و سپس با تحلیل نمونه های موردی و تطبیق آن با ضوابط و معیارهای موجود در تحلیل اطلاعات اصلی تجزیه و تحلیل اطلاعات صورت گرفت. یافته ها نشان داد عواملی چون رنگ ها، ابعاد و تناسب و در فضاهای آموزشی می تواند تاثیر قابل ملاحظه ای بر کیفیت سطح آموزش و رفتار کودکان کم توان ذهنی داشته باشد. همچنین توجه به احساس آرامش، امنیت و آزادی در آن ها بسیار حایز اهمیت است و می تواند موجب افزایش توان رفتاری کودک شده و بستر تعامل آن ها با محیط را فراهم کند.

کلیدواژه ها:

معماری محلی ، رویکرد پایدار ، محیط طبیعی ، روابط اجتماعی