تبیین و بررسی پارامترهای تاثیرگذاربر جذابیت و اجتماع پذیری فضاهای آموزشی با رویکرد روانشناسی محیط. نمونه موردی: دانشکده موسیقی

بحث آموزش و فضاهای آموزشی در دنیا از نظر فراهم آوردن محیطی مناسب، با امکانات و کیفیت مطلوب برای آموزش نیروهای آینده ساز در پیشرفت و تعالی کشورها بسیار مورد اهمیت است. دانشگاه ها، امروزه بیش از پیش، برای جذب دانشجویان، اساتید مجرب، مخاطبان و سرمایه های مالی و انسانی از سراسر دنیا با یکدیگر به رقابت پرداخته اند. با تمام اهمیتی که فضاهای آموزشی بر پیشرفت کشور، تربیت نیروهای متخصص و سودآوری اقتصادی در اثر جذب دانشجویان خارجی و ... دارند، به نظر می رسد در کشور ما، به این مهم توجه چندانی نمی شود و سازندگان دانشگاه ها نیز به جای تاسیس محیط آموزشی مناسب دانشگاه، از ساختمان های گهگاه مسکونی یا ساختمان هایی که برای فضای آموزشی طراحی نشده و فاقد امکانات لازم می باشند، استفاده می کنند. بسیاری از دانشگاه های حال حاضر نیز فاقد تمامی امکانات لازم برای ایجاد محیط مطلوب آموزشی و جذب دانشجویان داخلی و خارجی می باشند. در این پژوهش به تبیین و بررسی شاخص هایی که باعث اجتماع پذیری، جذابیت و کیفیت یک فضای آموزشی بر پایه روانشناسی محیط، و بیان و بررسی این شاخص ها برای یک دانشکده موسیقی جذاب، اجتماع پذیر و پاسخگو به نیازهای روانی، آموزشی، رفاهی و فعالیتی مخاطبان آن، از نظر دانشجویان، اساتید و مخاطبان این رشته پرداخته و پیشنهادات معماری بر پایه آن ها، ارایه شده است. در روش تحقیق، پس از بررسی منابع و سوابق، از روش میدانی، پرسشنامه و مصاحبه استفاده، یافته ها تحلیل و ملاحظات معماری ارایه شده است. از این شاخص ها می توان به، ایجاد فضایی بدیع با کالبد تداعی کننده حس موسیقی، شرایط گرمایشی و سرمایشی مطلوب با حداقل اختلاف دما در شب و روز و فصول مختلف، دسترسی های مناسب مجموعه، محوطه سبز و آبنما، فضای فعالیت های گروهی و تعاملات اجتماعی،کلاس های انعطاف پذیر ( باز، بزرگ و چند منظوره ) و مناسب با تعداد دانشجوی استاندارد، فضای اختصاصی تمرین هر ساز، اکوستیک مناسب، نور طبیعی، وجود سالن های مجهز اجرا و ... نام برد.

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، جذابیت ، روانشناسی محیطی ، فضای آموزشی ، دانشکده موسیقی ، طراحی داخلی