بررسی تاثیر فضاهای اجرا بر مکان گزینی طبقه ی خلاق ( مورد مطالعه: شهر تهران )

به نظر می رسد که امروزه رقابت اصلی در فرآیند جهانی شدن بین مراکز شهری و میان دولت ها نیست. بلکه این رقابت در جذب افراد متخصص می باشد. علاوه بر جذب سرمایه های خلاق در یک شهر، هنر و فرهنگ به عنوان شاخصی دیگر برای شهر خلاق محسوب می شود. به عبارتی منابع فرهنگی و نیروی انسانی هر شهر به عنوان مهم ترین عامل و محور توسعه می باشد. از این رو بررسی مولفه های طبقه ی خلاق، بوهمین ها، فضاهای اجرا و شاخص های مکان های جاذب طبقه ی خلاق در شهر تهران به عنوان پایتخت سیاسی و فرهنگی ایران که طیف وسیعی از نخبگان حوزه های مختلف در آن سکونت دارند و همچنین دارای بیشترین فضای اجرا نسبت به دیگر شهر های ایران و کانون نمایش کشور می باشد، ضروری به نظر می رسد. روش تحقیق در این پژوهش تبینی-آزمونی می باشد. یافته های پژوهش نشان می دهد بیشترین همبستگی بین فضاهای اجرا و طبقه ی خلاق در سطح شهر تهران به ترتیب متعلق به مناطق 9 و 7 می باشد و بین فضاهای اجرا و مناطق دیگر رابطه ی معنا داری وجود ندارد. هم چنین فعالیت های فرهنگی از جمله حضور در سینماها، تیاتر ها، کنسرت ها و گالری ها و همچنین حضور در مراسم ها و نمایش های خیابانی (مراسم های مذهبی، تیاتر خیابانی و ...)همواره جزیی جدایی ناپذیر در زندگی طبقه ی خلاق و بوهمین ها می باشد. به همین دلیل وجود تسهیلات فرهنگی امری ضروری می باشد. اما امروزه فاصله و نزدیکی به این گونه فضاها، فاکتور اصلی جهت گزینش مکان زندگی برای این طبقه نمی باشد، بلکه عواملی چون قیمت مسکن، دسترسی پذیری کلان و ... تاثیر گذاری بیشتری دارند.

کلیدواژه ها:

طبقه ی خلاق ، بوهمین ها ، صنایع خلاق ، فضای اجرا ، شهر تهران