بررسی برداشت مدرن آب باران شهری برای آبیاری فضای سبز شهری ( مطالعه موردی: شهر تهران )

امروزه با توجه به افزایش روزافزون جمعیت و نیاز آب بیشتر برای بخش های خانگی، صنعتی و کشاورزی، محبوبیت جمع آوری آب باران در سال های اخیر افزایش چشمگیری داشته و تقاضا در منابع آب سیاه و خاکستری نیز افزایش یافته است. سیستم های جمع آوری آب باران می تواند به عنوان یک منبع عمده آب در مناطق شهری برای استفاده های غیر شرب از قبیل آبیاری فضای سبز، شستشوی شهری و ... مصرف شود. سیستم های جمع آوری آب باران فراتر از حفاظت از آب به کاهش رواناب و سیلاب شهری کمک شایانی خواهد کرد و در مسیر توسعه پایداری آب و صرفه جویی در آب آشامیدنی نیز اهمیت بسیار دارد. در این مقاله به چگونگی سیستم های جمع آوری آب باران پرداخته می شود. همچنین میزان آبدهی فضای سبز شهر تهران و میزان رواناب تولید شده 10 سال آبی در سطح شهر تهران مورد ارزیابی قرار گرفت و در انتها اثرات زیست محیطی و ارزیابی چرخه اقتصادی سیستم جمع آوری آب باران برروی زندگی شهری بررسی شده است. نتایج حاصل حاکی از تخمین میزان آبیاری فضای سبزی شهر تهران با حداقل 73 میلیون مترمکعب و حداکثر 147 میلیون مترمکعب را در سال 1390 نشان می دهد و در این سال رواناب حاصل شده در شهر تهران حداقل 80 میلیون مترمکعب و حداکثر 100 میلیون مترمکعب تخمین زده شده است.

کلیدواژه ها:

جمع آوری آب باران ، رواناب شهری ، آبیاری فضای سبز