بررسی آسیب پذیری شبکه حمل و نقل در اثر زلزله و اهمیت آن در مدیریت بحران

کشور ایران به واسطه موقعیت جغرافیایی، شرایط اقلیمی و وضعیت زمینی شناختی از جمله کشورهای در معرض سوانح طبیعی جهان محسوب می شود. عدم امکان پیش بینی وقوع زلزله و عدم آمادگی لازم در برابر آن، سبب می شود که تلفات بالای انسانی را در زلزله ها داشته باشیم. عمده ترین راهکارها برای مقابله با شرایط بحران و جبران خسارات ناشی از بلایای طبیعی از قبیل زلزله، سیل و... سازماندهی و تشکیل ارگان های مدیریت و برنامه ریزی تحت عنوان مدیریت بحران می باشد. یکی از دلایل آسیب پذیری سامانه حمل و نقل در برابر خطرات زلزله، عدم شناسایی،ارزیابی و مدیریت بحران در برابر تمام خطرات و کمبود نگاهی جامع و راهبری بر عملیات حمل و نقل است. اعمال روش های مدیریتی در جهت کنترل اوضاع و پیشگیری از زیان های اقتصادی و اجتماعی ناشی از بحران های فوق الزامی به نظر می رسد. از آنجا که شریان های حیاتی ترابری دارای نقش تعیین کننده ای در حین انجام آمد و شدهای امدادی لجستیکی می باشد در این تحیق به بررسی تاثیر زلزله بر راه ها و پل ها و خرابی ناشی از زلزله در این شریان حیاتی می پردازیم. بدین منظور اساس مطالعه بر مبنای شناخت انواع بحران ها، نحوه تاثیرگذاری آنها بر شبکه جاده ای اهمیت راه ها و ضرورت سرویس دهی شان در مواقع بحرانی و سپس طبقه بندی و اهمیت و نقش اجزاء شبکه حمل و نقل شهری بویژه پل ها و نحوه اولویت بندی آنها برای مقاوم سازی با توجه به کارایی و نقششان در مسیله امداد رسانی می باشد و همچنین بررسی نقاط آسیب پذیر و راهکارهای کاهش خطرپذیری و همچنین پیشنهاداتی جهت بهبود وضعیت مدیریت و سرویس دهی راه ها در مواقع زلزله ارایه می گردد.علاوه بر آسیب هایی که در هنگام بحران بر قسمت های مختلف وارد می شود جاده ها و راه ها ( شبکه حمل و نقل ) که از جمله سامانه های ارتباطی مردم با یکدیگر است با مشکلات و تنگناهایی روبرو خواهد گردید که ضرورت بهره گیری از حمل و نقل را در مدیریت بحران مشخص می نماید.