بررسی پارامترهای تاثیر گذار در شناسایی هویت معماری ایرانی در معماری ساختمان های دولتی (نمونه موردی سفارتخانه)

دیپلماسی یکی از عوامل مهم نشان دهنده هویت یک حکومت است که تاریخچه های دیرین و به قدرت تاریخچه شهرها دارد. بناهای دیپلماتیک نماینده یک کشور بیگانه در پایتخت یا در شهرهای مهم کشور میزبان هستند و زمین آنها خاک کشور بیگانه محسوب می شود و دولت ها در امور داخلی آنها دخالت نمی کنند. مهمترین عامل در طراحی چنین فضایی تصویری است که کشور مهمان می خواهد در کشور میزبان ارایه کند و مهمترین بنای دیپلماتیک سفارتخانه است که این بخش از سفارت، حفاظت شده و دسترسی به آن کنترل شده است. تصور اولیه بر این است که سفارتخانه باید مثل قلعه ای نفوذناپذیر باشد؛ اما با توجه به اینکه هر سفارتخانه ای در داخل و خارج از ایران تمثیلی است ازخانه آن کشور؛ جایی است که نه صرفا مسایل سیاسی بلکه تمام مسایل فرهنگی مربوط به ایران و کشور میهمان مطرح می شود و در نتیجه طرح ساختمان آن باید حس دعوت کنندگی را به مخاطب ایرانی وغیر ایرانی القاء کند؛ مثل این است که خیابان امتداد پیدا کرده و وارد خانه شده است. هدف از این پژوهش بررسی ارزیابی نحوه کاربرد هویت معماری سفارتخانه های ایران می باشد. این تحقیق از نوع کاربردی و توسعه ای و روش تحقیق به صورت پیمایشی و روش گردآوری اطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه ای و تحقیق میدانی انجام گرفته است. روش کار در این پژوهش بر مبنای علوم محض یا کیفی نیز از منابع کتابخانه بهره گرفته شده است. در این تحقیق نوشتاری به بررسی و ارایه راهکار برای طراحی ساختمان های دولتی بخصوص سفارتخانه که تداعی کننده فرهنگ بومی یک کشور می باشند می پردازد. از جمله اهدافی دیگری که دنبال می شود نشان دادن فرهنگ ایران به سایرکشورها و ارتباط قوی و موثر دو کشور در زمینه های علمی اقتصادی رشد فرهنگ و تکنولوژی می باشد. در این مقاله سعی بر این است که ابتدا تعاریف در زمینه معماری فضاهای دیپلماتیک برون مرزی با محوریت سفارتخانه ارایه شود و در نهایت با بررسی معماری ایرانی در این زمینه و ویژگی نمونه های اجرا شده؛ مولفه های تاثیر گذار معماری ایرانی در طراحی فضاهای دیپلماتیک تبیین شود.

کلیدواژه ها:

دیپلماسی ، معماری دیپلماتیک ، معماری ایرانی ، سفارتخانه