شاخصه های هویت شهری با نگاهی بر معماری پل طبیعت

هویت یکی از مهمترین مسایل و چالش های پیش روی جوامع در حال توسعه، در فرآیند جهانی شدن است. طبق تعریف متداول، هویت، احساس تعلق خاطر به مجموعه ای مادی و معنوی است که عناصر آن از قبل شکل گرفته اند. هویت یک معیار رشد برای شهر است و به عبارتی دیگر وقتی یک شهر رشد می کند، بخشی از صفات هویتش در جریان رشد تغییر می کند و ساماندهی جدیدی می یابد. در این ساختار باید هویت شهری به عنوان یک معیار برای توسعه و عاملی برای ارتقای کیفیت محیط مطرح شود تا بتواند زمینه های مشارکت و امینت افراد را فراهم کند. پل ها گاهی منشاء پیدایش یک شهر می شوند و هویت آن را شکل می دهند و در فرهنگ این سرزمین، ورای عملکرد، نقشی معنایی، نمادین و منظرین داشته است. پل طبیعت در جایی، میانه اجتماع و به لحاظ مکانی در نقشه تهران، میان طبقه مرفه و طبقه متوسط ایستاده است. برای همه قابل دسترس است و این امکان همگانی، حس همبستگی و عدالت را به مخاطب منتقل می کند. پل طبیعت آستانه ورود به بخشی از شهر تهران است که هنوز از دست اندازی انسان در امان مانده و طبیعت وارگی خود را حفظ کرده است.هدف از این تحقیق بررسی ویژگی های معماری پل طبیعت و رابطه اش با اثریست که بر شاخصه های هویت شهری می گذارد و با تحقیقات میدانی و کتابخانه ای انجام شده بر روی آن نشان می دهد مردم به این نمادها در فضای شهری امروزه نیاز دارند اما از طرفی با توجه به نقدهایی که در مورد آن وجود دارد قضاوت برای توسعه مکان های این چنینی در تغییر شاخصه های هویتی شهر اندکی زود به نظر می رسد و باید به این مکان فرصت داد تا شاید جای خالی یک حیاط شهری برای تهران را پر کند.

کلیدواژه ها:

هویت ، شهر ، پل ، معماری ، حیاط شهری