بررسی بام سبز از عناصر معماری پایدار و ارایه الگوی مناسب برای شهرستان تبریز

با توجه به مشکلات زیست محیطی و رشد شهر نشینی و توسعه و پیشرفت تکنولوژی، شهرها دچار کمبود فضاهای فیزیکی شده اند. به منظور کاهش این مشکلات و رفع برخی از اثرات مخرب که انسان بر روی محیط زیست داشته، آدمی سعی کرده تا روشی مناسب پیدا کند که بدین منظور از دیر باز به سوی ایده تبدیل پشت بام های سبز به مکانی برای رشد و توسعه فضای سبز گرایش پیدا کرده. هدف اصلی این مقاله رسیدن به الگوی مناسب بام سبز در شهر تبریز می باشد که در این راستا ابتدا با مطالعه منابع مختلف به بررسی بام سبز و انواع آن و مزایای بام های سبز و اجزاء تشکیل دهنده هر کدام از بام های سبز در فضاهای شهری پرداخته شده و سپس سعی گردیده به بررسی سیستم مناسب و همساز با اقلیم شهر تبریز پرداخته شود. که با توجه به بررسی های که در مورد اقلیم تبریز بدست آمد و با توجه به نتایج حاصل از دو شاخص گیونی و ماهانی و همچنین با مقایسه میزان کاهش بارهای حرارتی ساختمان پس از اعمال بام سبز فشرده و بام سبز گسترده و همچنین مقایسه انواع بام سبز فشرده و گسترده و مزایای و معایب هر کدام از آنها به این نتیجه رسیده شد که برای اقلیم تبریز بهترین گزینه بام سبز فشرده متمرکز گرم و معکوس می باشد.

کلیدواژه ها:

عناصر معماری پایدار ، بام سبز ، معماری پایدار ، شهرستان تبریز