بررسی پارامترهای تاثیرگذار بر پایدارسازی گودبرداری های عمیق با استفاده از شمع نگهبان

استفاده روزافزون از روش های گوناگون سازه نگهبان جهت پایدارسازی گودها و رفتار متفاوت این قبیل سازه های نگهبان در مقابل بارهای وارده یکی از موضوعات مهم در مهندسی عمران می باشد. استفاده از شمع در پایدارسازی گودها یکی از روش های مرسوم می باشد که در فواصل معینی از هم اجرا می شوند و فشار جانبی خاک را به صورت تیر یک سر گیردار تحمل می کنند. از جمله کاربردهای عملی اجرای شمع های درجا، پایدارسازی گود جهت احداث زیرگذرها می باشد. مهمترین پارامترهای لازم جهت طراحی و عملکرد شمع های نگهبان در گودبرداری ماکزیمم جابجایی افقی دیواره گود و ماکزیمم لنگر وارده به شمع نگهبان می باشد. در شمع های نگهبان عمق مدفون شمع، فاصله محور تا محور شمع ها از یکدیگر، قطر شمع و عمق گودبرداری از اهمیت بالایی برخوردار است. لذا در این پژوهش سعی بر آن است تا با استفاده از نرم افزار Plaxis 2D میزان تغییر شکل شمع های نگهبان و تاثیر مشخصات شمع تحلیل گردد تا بتوان عمق گیرداری، فاصله و قطر بهینه جهت پایدارسازی گود تعیین گردد. با توجه به نتایج بدست آمده برای یک گودبرداری به عمق 6 متر وقطر 80 سانتیمتر، عمق گیرداری 0/5 برابر ارتفاع گود و فاصله محور تا محور 2/5 برابر قطر شمع مناسب است و در فاصله محور تا محور ثابت 2 متر با تغییر قطر شمع، قطر شمع برابر 100 سانتیمتر بهترین عملکرد در پایدارسازی گودبرداری و کاهش جابجایی افقی دیواره گود را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

گودبرداری ، شمع درجاریز ، دیوار شمع نگهبان ، مدلسازی عددی Plaxis 2D