تاثیر روند حفاری تونل های دوقلو روی نشست های سطحی زمین نرم در تونل سازی سپری در تونل سازی سپری در اعماق مختلف

یکی از راه های گسترش حمل و نقل جهت کاهش ترافیک در کلانشهرها، توسعه سیستم حمل و نقل زیرزمینی از طریق ساخت تونل های کم عمق در زمین های خاکی نرم است. حال، از مهمترین مسایل در احداث تونل در اعماق کم زمین های خاکی، مساله نشست سطح زمین و تاثیر آن بر سازه های نزدیک به آن (از قبیل ساختمان ها، تاسیسات شهری، بناهای تاریخی و ...) می باشد. از طرفی، شرایط زیرزمینی و ژیوتکنیکی در برخی از نقاط، احداث تونل های دوقلو یا احداث تونل های جدید نزدیک به تونل های موجود را ایجاب می کند. در حفاری تونل های دوقلو یکی از پارامترهای تاثیرگذار و مهم بر میزان حداکثر نشست سطح زمین، روند احداث (حفاری همزمان یا با تاخیر نسبت به هم) می باشد. از این رو در مطالعه حاضر به بررسی تاثیر روند حفاری تونل های دوقلو روی نشست های سطحی زمین نرم در تونلسازی سپری EPB TBM در اعماق مختلف با استفاده از نرم افزار PLAXIS 3D TUNNEL پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن بوده کهبا افزایش فاصله طولی بین جبهه کار تونل های دوقلو، به جهت کاهش تاثیر مضاعف جبهه های کار بر هم، از خطر جابه جایی ها و نهایتا نشست های سطحی بزرگ و ناهمگون زمین های نرم کاسته می شود. همچنین کاهش فاصله طولی بین جبهه کار تونل های دوقلو، منجر به افزایش میزان حداکثر نشست های سطحی زمین نرم شده که این افزایش با کمتر شدن عمق تونل ها، چشمگیرتر هم می باشد.

کلیدواژه ها:

تونل سازی سپری ، سپر فشار تعادلی زمین ، تونل های دوقلو ، نشست های سطحی ، روش اجزای محدود