مفهوم رمزی و اساطیری نقش شیردر منسوجات هخامنشی

ایران به عنوان تمدنی کهن دارای آثار هنری با قدمتی تاریخی و محتوایی غنی است که همواره در سطح جهان مطرح بوده است. هنر ایران در عصر هخامنشی پیشرفت قابل ملاحظه ای کسب کرد به اینصورت که ایرانیان جلوه های مختلف هنری قدیم مشرق زمین را جذب کرده و از آن ترکیبی خاص با خصوصیات اصیل ایرانی ساختند. سهم هخامنشیان در این دوره ترکیب، ظرافت بخشیدن، تناسب دادن و عظمت بخشیدن به شاخه های مختلف هنری بود. هنرمندان هخامنشی خود را به عنوان استادان نقاشی حیوانات به جهانیان شناساندند. آنان جانورانی را به تصویر میکشیدند که هر یک نماد و نشانه ای بودند.از آنجا که نماد جزذاتی تمام هنرها را تشکیل می دهد، سمبولیسم در هنر اهمیتی شگرف اهمیتی شگرف پیدا می کند، حتی در آن دسته از هنرها که به طور مطلق خود را از عرصه مجاز دور نگه می دارد. این نمادهای هنری در آثاری مانند، جواهر سازی، تزیینات لباس، سفالگری مشهود است. این مقاله تلاش دارد ضمن معرفی اجمالی هنرهخامنشی و گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و پژوهش به شیوه توصیفی، مفهوم رمزی و اساطیری نقش شیر در منسوجات هخامنشی را بررسی نماید.

کلیدواژه ها:

هخامنشی ، اسطوره ، منسوجات ، نماد شیر