رابطه ظرفیت های بالقوه رقابتی با عملکرد باشگاههای فوتبال لیگ برتر ایران

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 264

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ASSS01_004

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397

چکیده مقاله:

امروزه، سازمانها به طور فزایندهای رقابتی شدهاند و نرخ نوآوری در استفاده از حداکثر ظرفیتها در آنها بسیار بالا گردیده است، و در چنین محیطی به منظور دستیابی به مزیت رقابتی پایدار، سازمان مستلزم ایجاد ترکیب منحصر به فردی از منابع و قابلیتها، اتکاء به آنها و مدیریت صحیح این ظرفیتها میباشد، در این میان داراییها و ظرفیتهای ناملموس سازمان ها و به خصوص در سازمانهای خدماتی، به طرز فزاینده ای به یک عامل تعیین کننده رقابتی تبدیل شده اند، که تقلیدپذیری از ظرفیت رقابتی سازمان را توسط رقبا مشکل کرده در نتیجه مزیت سازمان پایدار و طولانی مدت باقی مانده و از موقعیت رقابتی سازمان صیانت میگردد (رحیم نیا و همکاران، .(1390 در صنعت فوتبال و در راس آن باشگاههای حرفه ای فوتبال نیز ظرفیت-های بالقوه و ناملموس رقابتی در کنار شاخصهای اصلی اثرگذار بر عملکرد باشگاهها، نقش حیاتی و تعیین کنندهای را دارا هستند. مهمترین شاخصهای اثرگذار بر عملکرد باشگاههای حرفه ای فوتبال شامل بازیکنان، کادر فنی و باشگاه به طور قابل توجهی تحت تاثیر رقابتپذیری باشگاهها قرار میگیرند و باشگاهها فوتبال برای موفقیت و بهبود عملکرد نسبت به رقبای خود تمرکز و توجه زیادی را به بالا بردن ظرفیتهای خود در این شاخصها معطوف مینمایند. از طرفی ظرفیتهای بالقوه و ناملموس رقابتی پایدار در برخی باشگاهها وجود دارد که باعث تمایزشان از سایر رقبا میگردد و البته دستیابی به این ظرفیت-های بالقوه ی رقابتی برای دیگر باشگاهها و رقبا تا حدی ناممکن و دشوار است. عوامل مختلف و متنوعی را میتوان در زمره ی ظرفیتهای بالقوه رقابتی باشگاههای فوتبال قرار داد که برخورداری از این ظرفیتها در هر دوره از رقابتهای لیگ های مختلف میتواند کمک شایان توجهی به موفقیت باشگاه نماید. در همین راستا آسکاری و گاگنپین (2003) مخاطبان موثر باشگاه، تعداد عناوین کسب شده و سابقه قهرمانیهای باشگاه در گذشته، و همچنین میزان جمعیت شهری که باشگاه به آن تعلق دارد، و همچنین جاردین (2009) و هاس (2003) نیز میزان جمعیت شهری که باشگاه به آن تعلق دارد را به عنوان برخی از عوامل موثر بر عملکرد باشگاه برای رسیدن به موفقیت و ارایه عملکرد مطلوبتر معرفی نمودهاند. پژوهش حاضر نیز در صدد است تا رابطه ظرفیتهای بالقوه رقابتی با عملکرد باشگاههای فوتبال لیگ برتر ایران را بررسی نماید.

نویسندگان

میثاق حسینی کشتان

استادیار مدیریت ورزشی، دانشگاه بجنورد

علیرضا قنبری فیروزآبادی

استادیار مدیریت ورزشی، دانشگاه بجنورد

محمد ریحانی

استادیار مدیریت ورزشی، دانشگاه بجنورد