مقایسه اوج والگوس زانو با فرود در جهات مختلف زنان ورزشکار بدون نقص والگوس

آسیب مفصل زانو یکی از صدماتی است که به طور معمول و شایع در هر ورزشی اتفاق میافتد. شایعترین آسیب لیگامانی زانو، پارگی لیگامان صلیبی قدامی میباشد، قرارگیری مفصل زانو در نقطه میانی زنجیره حرکتی اندام تحتانی باعث میشود در حین انجام فعالیتهای ورزشی به ویژه فعالیتهای با تحمل وزن بدن، موجب شده تا فشار بیش از حدی به آن وارد شود میزان پارگیACL یک مورد در هر 3500 نفر در سال برآورد شده است ( Munro, A. G., Herrington, L. .(C,2012 در طول تمرین و مسابقه، همچون بسکتبال، والیبال، هندبال ورزشهای همراه با پرش- فرودهای مکرر و بسیاری در الگوهای ورزشی انجام میدهند. اجرای حرکات در فضا نیازمند این است که ورزشکار پرش – فرودهایی در جهات مختلف داشته باشد. ویکستورن بیان نمود که مانورهای پرش – فرود در جهت مستقیم نمیتواند بطور کامل عوامل آسیب اندام تحتانی را شناسایی کنند . در دو دهه اخیر پژوهشهای زیادی در دو زمینه شناسایی ورزشکاران دارای ایمبالانس و اختلالات عضبی و عضلانی و تاثیر برنامههای مداخلهای تمرینی بر روی آسیب لیگامانی زانو انجام شده است. ورزشکاران حرکاتی مانند پرش – فرود را فقط در یک جهت انجام نمیدهند بلکه این پرش – فرودها در جهات مختلفی حین مسابقه و تمرین اتفاق میافتد که در مطالعات قبلی نادیده گرفته شده است. یافتهها نشان داده که فرود تک پا در جهت مورب و جانبی، اوج والگوس در زانو به مراتب بیش از والگوس در جهت مستقیم بوده است. همچنین ثبات پاسچر ضعیفی از پرش – فرود در جهات مختلف در مقایسه با جهت مستقیم مشاهده شد. محققین بیان کردهاند که پرش – فرود در جهت جانبی و مورب احتمالا میتواند عاملی در جهت افزایش خطر آسیب ACL باشد .( Wikstrom, E.A., et a,2008) در این مطالعات مکانیسمهای متفاوتی برای وقوع آسیب ACL گزارش شده است که مکانیسم صفحه فرونتال یکی از شایعترین آنها می-باشد. پژوهشگران والگوس کلاپس زانو265 را یکی از عوامل پیشبین مهم آسیب غیربرخوردی ACL معرفی کردهاند. عوامل درونی و بیرونی بسیاری در بروز آسیب اثر دارند، از آنجا که آسیب لیگامان های صلیبی قدامی و خلفی ماهیت چند عامله دارند. پژوهشگران نتوانسته اند به طوردقیق به این سوال پاسخ دهند که ترکیب کدام عامل اثر گذار است آیا تفاوت میان فرود در جهات مختلف میتواند بهعنوان عاملی به جابهجایی بیشتر مفصل زانو در سطح فرونتال اثرگذارد و عاملی در جهت آسیب باشد بیشتر ورزشکارانی که دچار پارگی ACL شدند، 15سال بعد از آسیب یک کاهش نسبی در کیفیفت زندگی با نشانههای از افت کارایی زانو را نیز تجربه میکنند .( Quatman, & Hewett,2010) در این بین زنان ورزشکار 4 تا 6 برابر بیشتر متحمل این آسیب میشوند. مطالعات متعدد تایید کننده این حقیقت است که زنان ورزشکار وضعیت خیلی بدتری چیزی حدودا نزیک به 2 تا 10برابر نسبت به همتایان مرد، تجربه میکنند ( .(Gamada,l c, 2015 از آنجا که جراحی ترمیمی، هیچ نشان رضایتبخشی در پیشگیری از استوآرتریت بدنبال ندارد، به احتمال زیاد جلوگیری از آسیب، بهترین روش جهت کاهش سلسله عوارض منفی در بلندمدت میتواند باشد. با این حال با توجه به الگوهای حرکتی و نیازهای فردی نسبت به شرایط گوناگون ورزشهای مختلف، پرش فرود عمودی رو به جلو ممکن است بهترین آزمون عملکرد حرکتی درتعیین احتمال آسیب در ورزشکار نباشد. به این ترتیب استفاده از پرش- فرود در جهتهای مختلف میتواند به وجهی کاملتر مختصات و اطلاعاتی از قدرت پای ورزشکار را در تمامی رشته ها ارایه کند