ترکیب GIS و برنامه ریزی آرمانی در تخصیص بهینه زمین

هدف این تحقیق ارایه راهکاری جهت بهینه سازی کاربریهای زمین در فرآیند آمایش سرزمین در شهرستانهای گرگان و کردکوی از استان گلستان (ایران)، با توجه به نیازهای اقتصادی(سود) و نیازهای محیط زیستی( فرسایش خاک ) در محیط GIS است. ابتدا جهت بهینه سازی اولیه در منطقه اقدام به اجرای مدل تخصیص کاربری چند هدفه (MOLA) گردید، در مرحله دوم جهت بهینه سازی والاتر، نظیر کمینه سازی متوسط احتمال فرسایش خاک سالیانه و بیشینه سازی سود کاربریها از مدل برنامه ریزی آرمانی استفاده شد. برای تهیه اطلاعات مربوط به احتمال متوسط فرسایش خاک سالانه از مدل RUSLE، و جهت تهیه دادههای اقتصادی از منابع اطلاعاتی موجود استفاده، و مدل برنامهریزی آرمانی نوشته شد. نتایج حاصل از اجرای مدل در نرم افزار WINQSB نشان میدهد که سطح کاربریهای زمین بهینه نبوده و جهت بهینه کردن کاربریها برای رسیدن به اهداف مورد نظر باید تغییراتی در مساحت آنها اعمال گردد. مکانهایی را که دارای کمترین توان برای کاربری اولیه و بیشترین توان برای کاربری تبدیل شونده را دارا میباشند استخراج و به طبقه کاربری مورد نظر در محیط (IDRISI Selva) GIS طبقهبندی شدند. نتیجه نهایی نشان دهنده این است که سطح کاربریها بهینه و روش مکانی کردن بکارگیری شده در نهایت سبب ارتقاء روش MOLA شده است

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی آرمانی ، GIS ، بهینه سازی ، MOLA ، تخصیص کاربری زمین