تجری در فقه و قانون مجازات اسلامی مصوب 1392

این مقاله به بررسی و مقایسه ی مفهوم تجری و مصادیق آن در قانون مجازات اسلامی پرداخته است. مهمترین مصادیق تجری در مقررات حقوقی جرایم ناقص یعنی شروع به جرم، جرم محال و جرم ناقص هستند.جرم که جوهره ی حقوق جزا را تشکیل می دهد عبارت است از اینکه ارکان مادی و معنوی در کنار هم گرد آیند. از طرفی قانون نیز آن رفتار را مجرمانه تلقی کرده باشد. اما گاهی جرم تام محقق نمی شود یعنی با وجود عنصر مادی و معنوی عمل به نتیجه ی خواسته شده منتهی نمی شود وعنصر قانونی نیز مفقود است. قانون خطر بزهکاران این جرایم را دریافته و اقدام به قانونگذاری در این مورد کرده است زیرا این افراد در تحقق نیت مجرمانه خود موفق نبوده وسوء سریره و خبث طینیت خود را در ارتکاب جرم به منصه ی ظهور رسانده اند. فقها و اصولیین وحقوق دانان در نکوهش و مذمت سوء سریره و فاعل مرتکبین تجری و جرایم ناقص متفق القولند. اختلاف در میزان مجازات این افراد است. مجازات جرمی که محقق نشده است.

کلیدواژه ها:

تجری ، جرم ناقص ، مجازات ، سوء سریره