تنظیم کم آبیاری و خشک کردن قسمتی از منطقه ریشه از تکنیکهای مدیریت آبیاری تاکستان

در سالهای اخیر دو روش مهم برای کم آبیاری کاربرد دارد. تنظیم کم آبیاری (RDI) و خشک کردن قسمتی از منطقه ریشه (PRD) می باشد. تکنیک تنظیم کم آبیاری (RDI) برای تولید انگور سازگار بوده است. این رش کم آبیاری پس از تشکیل میوه کاربرد دارد و باعث کاهش رشد رویشی می شود، وعمدتا با استفاده از این تکنیک اندازه حبه در انگورهای واریته قرمز تغییر می کند. در تمام واریته های انگور از کم آبی در زمان رسیدن حبه باید خودداری کرد. چون منجر به کاهش عملکرد می شود. در واقع زمان کاربرد روش کم آبیاری به منظور به حداقل رساندن رقابت بین رشد رویشی و زایشی، به دقت فراوان نیاز دارد. این روش آبیاری برای بعضی از واریته های انگور بدون کاهش عملکرد، باعث افزایش کیفیت انگور می شود. تکنیک دیگر آبیاری، خشک کردن قسمتی از منطقه ریشه (PRD) است که از تکنیکهای نوین آبیاری می باشد. و راندمان آب بدون کاهش معنی دار محصول افزایش می یابد. در این تکنیک براساس دانش که نصف سیستم ریشه آبیاری و نصف دیگر خشک باقی می ماند، مکانیزم تعرق کنترل می شود. خشک و مرطوب شدن ریشه تا ک در سیکل 10-14 روز به صورت متناوب انجام می گیرد. هدایت روزنه ها در آبیاری PRD در مقایسه با تاکهایی که به صورت کامل آبیاری می شوند کاهش معنی دار می یابد. در سالهای اخیر هر دو روش مهم PRD,RDI برای تعادل رشد رویشی و زایشی توسعه یافته است. در این مقاله به پاسخ فیزیولوژیکی تاک به کم آبی و استفاده از قطره چکان و دیگر شکلهای میکروآبیاری برای کنترل میزان و زمان آبیاری پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

تاک ، عملکرد ، کم آبیاری ، آب مورد استفاده مؤثر ، انگور