رابطه میان عقل و دین از منظر قرآن و روایات

از منظر دین مبین اسلام، انسان موجودی مرکب از روح و جسم و دارای نیروی ادراکی فوق العاده ای به نام ((عقل)) می باشد. خالق انسان از آغاز آفرینش در تامین نیازهای نو، هم عقل را در خلقت و قرار داد و هم ((دین)) را از طریق انبیاء به بشریت عرضه فرمود. رابطه میان این دو همواره مورد توجه متفکران بوده، گروهی به تناقض میان آن دو و گروهی به هماهنگی آن در رای داده اند و گروهی با حرمت نهادن بر یکی، دیگری را مورد بی مهری قرار داده است. این مقاله که به روش کتابخانه ای - تحلیلی نگارش یافته، در صورت پاسخ به این مسیله اساسی است: عقل و دین از منظر تعالیم وحیانی اسلام چه رابطه ای با یکدیگر دارند بررسی منابع دینی نشان می دهد اساسا عقل و دین با یکدیگر تعارض ندارند، بلکه عمیقا به سازواری و سازگاری ذاتی با یکدیگر قرار دارند و رفع منطقی نیازهای بشری به آن وابسته است؛ نه عقل در برابر دین ایستاده و نه دین مقابل عقل جبهه گرفته. وحی و عقل از حجت های الهی و از منابع معرفت انسانی هستند و مکمل هم؛ و این رابطه هماهنگی بین آن دو در تمامی آموزه های دین اسلام مشاهده می شود. عدم توجه به رابطه بین عقل و دین محرومیت انسان را از این دو حجت الهی در پی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

قران ، روایات ، انسان ، عقل ، دین