قلمرو محفوظ در آرای دیوان بین المللی دادگستری

اینکه هیچ موضوعی را نمیتوان به طور قطع و دایمی داخل در قلم رو محفوظ جای داد، مقبولیتی گسترده یافته است. دیوان بین المللی دادگستری در مرحله رسیدگی صلاحیتی یا ماهوی به کرات با ادعای قلمرو محفوظ مواجه بوده است. معیار دیوان در برابر این قبیل ادعاها استناد به صرفا رویه سلف خود است که در قضیه فرمانهای منتشره در تونس و مراکش میگوید عبارت شامل مواردی است که اصولا به موجب حقوق بی نالملل تنظیم داخل در قلمرو صلاحیت ملی نشدهاند. بر اساس قاعده نسبیت مفهوم قلمرو محفوظ، یک دولت نمیتواند در پاسخ به ادعای نقض تعهداتش بهموجب حقوق بین الملل، همواره به مقررات حقوق داخلی اش استناد نماید.

کلیدواژه های قلمرو محفوظ در آرای دیوان بین المللی دادگستری:

تعهدات بین المللی ، صلاحیت ، قلمرو محفوظ ، نسبیت