امکان سنجی توسعه فناوری گازی سازی زیست توده در ایران

این مقاله به بررسی امکان اجرای فناوری گازی سازی زیست توده به تفکیک نوع فرآیند گازی سازی و نوع کاربرد گاز سنتزی و به دنبال آن انتخاب یک سناریوی مناسب برای توسعه فناوری گازی سازی زیست توده در کشور می پردازد. در ابتدا فناوری های مختلف برای استحصال انرژی زیست توده و همچنین فناوری های گازی سازی متعارف در جهان مورد بحث قرار گرفته است. سپس برای امکان سنجی فناوری گازی سازی زیست توده در داخل کشور، ابتدا مروری بر ظرفیت منابع زیست توده کشور انجام شده و مشخص گردیده که از حیث منبع خوراک، زیست توده چوبی باغی و جنگلی در حال حاضر بهترین گزینه به شمار آمده و همچنین استان های فارس وگیلان نیز بهترین نقاط برای راه اندازی اولیه این فناوری محسوب می شوند. در ادامه نیز انواع فناوری های گازی سازی مطالعه گردیده است. از منظر انتخاب نوع فناوری به نظر می رسد که توسعه رآکتورهای بستر سیال چرخشی برای ظرفیت های بالا و بستر ثابت فروکشند برای ظرفیت های پایین به بهترین نحو پاسخگوی نیازهای فعلی و آتی کشور در حوزه گازی سازی منابع زیست توده خواهند بود. در نهایت از دیدگاه انتخاب نوع کاربرد گاز سنتزی نیز بحث کابردهای گرمایشی خصوصا در مقیاس نیمه صنعتی و صنعتی با روش احتراق مشترک گاز سنتزی با گاز طبیعی یا زغال سنگ، و تولید برق خصوصا در مقیاس کوچک و به شکل غیرمتمرکز با استفاده از احتراق گاز سنتزی در موتورهای رفت و برگشتی، راهکارهای مطلوبی به نظر می  رسند عالوه بر شناسایی سناریوی مناسب برای توسعه فناوری، در این مطالعه همچنین تمامی مولفه های مورد نیاز برای پذیرش مناسب فناوری گازی سازی زیست توده در داخل کشور از حیث قابلیت های فنی، اقتصادی و اجتماعی نیز مورد بحث قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

زیست توده ، گازی سازی ، گاز سنتزی ، توسعه فناوری ، پذیرش فناوری