اثربخشی روان درمانی حمایتی گروهی بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع دو

مقدمه و هدف: دشواریهای درمان و مراقبتهای پیوسته، تنش مستمر و اثرات آن بر زندگی فرد مبتلا به دیابت منجر به افت کیفیت زندگی در این بیماران میشود از این رو پژوهش حاضر تاثیر روش روان درمانی حمایتی را در بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع دو بررسی میکند.مواد و روشها: این پژوهش یک تحقیق نیمه آزمایشی به روش پیش آزمون و پس آزمون و گمارش تصادفی بود. 24آزمودنیها از کلینیک دیابت شهرستان تفرش انتخاب شدند و به دوگروه همتا بر اساس نمره های پیش آزمون تقسیم شدند. بصورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل جایگزین شدند. روان درمانی حمایتی گروهی در 10 جلسه اجرا شد و پس از آن پس آزمون اجرا گردید. برای تحلیل دادههای بدست آمده از آزمون تی مستقل و وابسته و تحلیل واریانس استفاده شد. ابزار پژوهش پرسشنامه کوتاه کیفیت زندگی بود.یافتهها: نتایج تحلیل واریانس و آزمون تی مستقل نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه در پیش آزمون وجود ندارد(.(p<0.05 آزمون تی وابسته نشان داد که تفاوت معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایشی وجود دارد .(p<0.05)بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که روان درمانی حمایتی گروهی بر بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

روان درمانی گروهی ، کیفیت زندگی ، دیابت نوع دو