بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری (نمونه موردی:محله آبکوه مشهد)

گسترش فضایی بی رویه و بدون برنامه شهرهای بزرگ و متوسط کشور در چند دهه گذشته،باعث شکل گیری بافت های جدید شهری در مجاورت شهرها و جابجایی ساکنان و کاربری های شهری به نواحی جدید گردیده است.در نتیجه این جابجایی،به تدریج بافت های قدیمی شهرها کارکرد و حیات اجتماعی- اقتصادی خود را از دست داده اند و این بافت ها با از دست دادن حیات شهری خود،به سمت رکود و فرسودگی گرایش پیدا کرده اند.محله قلعه آبکوه مشهد که به عنوان منطقه مورد مطالعه این تحقیق انتخاب شده است،از قاعده فوق مستثنی نبوده و در زمره بافت های فرسوده کشور محسوب می گردد.هدف اصلی این تحقیق شناخت ویژگی های اقتصادی و اجتماعی ساکنان بافت فرسوده و همچنین شناخت وضعیت کالبدی بافت است.روش تحقیق در این مقاله با توجه به موضوع،اهداف و فرضیه های تحقیق،به صورت کتابخانه ای،میدانی و استفاده از نرم افزارهای مختلف مانند اس پی اس اس،اتوکد،جی ای اس است.با توجه به تجزیه و تحلیل داده ها،نتایج تحقیق نشانگر آن است که کمبود امکانات،خدمات شهری و تاسیسات زیربنایی سبب مهاجرت ساکنان بومی به مناطق دیگر شده و باعث منفی شدن نرخ رشد جمعیت بافت،طی سال های اخیر شده است و از طرف دیگر بخاطر وضعیت اجتماعی-اقتصادی ساکنان بافت،سبب شده تا روند بهسازی و نوسازی درون بافت کند شود،که این عوامل سبب فرسوده شدن و تخریب بیشتر بافت شده است

کلیدواژه ها:

بهسازی و نوسازی ، بافت فرسوده ، بافت قدیم ، نقاط باارزش شهری ، محله آبکوه مشهد