بررسی کفایت پذیری ضوابط شکل پذیری مبحث دهم مقررات ملی ساختمان برای سیستم مهار بازویی وکمربند خرپایی برای سازه 40 طبقه فولادی

در ساختمان های بلند مدرن، نیرو های جانبی القاء شده توسط باد و زمین لرزه اغلب توسط سیستم هسته مرکزی ( دیوار برشی یا قاب مهاربندی شده ) تحمل می شوند. اما زمانی که ارتفاع ساختمان افزایش می یابد، نیاز به سختی جانبی زیادی خواهد داشت و آن مقدمه ای می شود برای استفاده از سیستم کمربند خرپایی و مهار بازویی در میان هسته مرکزی و ستون های خارجی که اغلب سختی جانبی را برای سازه تامین می کنند. و این یک فن آوری نوین در امر بلند مرتبه سازی است. وقتی سیستم کمربند خرپایی برای سازه های بلند در نظر گرفته شود. محل آنها بایستی جهت طراحی اقتصادی در موقیت بهینه ای از ارتفاع سازه قرار گیرد. جهت کنترل موقعیت بهینه سیستم کمربند خرپایی بایستی دریافت سازه مورد بررسی قرار گیرد. ضمن اینکه اگر بخواهیم تحت اثر زلزله رفتار الاستیک داشته باشد آنرا برای زلزله زیادی طراحی می کنیم اما در صورتی که شکل پذیری مناسب را تامین کنیم می توانیم سازه را برای نیروی زلزله کمتری طراحی کنیم. عملکرد کمربند خرپایی به صورت یک تیر سختی است که هسته مرکزی را به ستون های محیطی می دوزد، وقتی سازه تحت نیروهای جانبی قرار می گیرد. کمربند خرپایی و ستون ها در برابر دوران ها هسته مقاومت می کند که به صورت چشم گیری باعث کاهش تغییر شکل های جانبی در لنگر پایه می شوند. ستون ها واقع شده در محیط سازه در برابر دوران، بیش از کمربند خرپایی مقاومت می کند و نیروی کششی و فشاری ایجاد شده در ستون های مقاومت خمشی بیشتری را در برابر بارهای جانبی وارده ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

کمربند خرپایی ، سختی جانبی ، تغییر مکان جانبی طبقات ، تغییر مکان جانبی نسبی طبقات ، تحلیل طیفی دینامیکی