مقایسه روش تمرین واقعی و سایه زنی در آموزش مهارت طناب زنی

هدف از مطالعه حاضر مقایسه روش تمرین واقعی و سایه زنی بر بهبود تعادل و یادگیری مهارت طناب زنی بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان مقطع راهنمایی در شهرستان شاهرود (سال 95-96) تشکیل دادند. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و نمونه آماری شامل 30 نفر از دانش آموزان با تجربه پایین در مهارت های طناب زنی بودند. نمونه ها به صورت انتساب تصادفی در سه گروه 10 نفری تمرین واقعی، تمرین سایه زنی و ترکیبی قرار گرفتند. پس از انتخاب نمونه های موردنیاز برای پژوهش، یک پیش آزمون طناب زنی ساده از آزمودنی ها به عمل آمد؛ بدین ترتیب که افراد می بایست 11 مرتبه پرش طناب ساده را بدون وقفه انجام دهند و اگر موفق به انجام آن شوند، از دایره افراد آزمودنی خارج می شد. سپس، آزمودنی هابر اساس نمرات پیش آزمون به صورت انتساب تصادفی در سه گروه تمرین واقعی، سایه زنی و ترکیبی تقسیم شده و تحت آموزش طناب زنی بر اساس طرح درس شیوه نامه طرح ملی طناورز قرار می گرفتند. مدت زمان مداخله دو ماه بود که در مجموع 8 هفته و هر هفته دو جلسه و هر جلسه دو ساعت بود. سپس، از یادگیرنده ها پس آزمون با استفاده از طرح ملی طناب ورز به عمل آمد و از نمرات جمع آوری شده برای تحلیل تاثیر هر یک از روش های تمرینی استفاده شد. همچنین برای بررسی تعادل کودکان از مقیاس برگ استفاده شد. برای توصیف ویژگی های بیوگرافی شرکت کننده ها و داده های حاصل از آزمون از آماره های میانگین و انحراف معیار و به منظور بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون کولموگروف – اسمیرنوف (K - S) استفاده شد. برای مقایسه میانگین نمره های پیش آزمون و پس آزمون از آزمون آماری تحلیل واریانس مختلط با آزمون‎های تکراری استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات شادو و واقعی تاثیر مثبتی بر تعادل و یادگیری مهارت طناب بازی کودکان به سبک های مختلف داشت.

کلیدواژه ها:

تمرینات شادو ، تمرینات سایه زنی ، تعادل ، طناب زنی ، مقیاس برگ