ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای یک پل نمونه بااستفاده ازجداسازی لرزه ای و میراگرانرژی اکستروژن

پلهای موجوددر کشورعناصرمهمی ازشریان حیاتی نقل وانتقال محسوب می شوندوخرابی آنهادرزلزله باعث بروز خسارات زیادی میگردد. بدلیل عدم طراحی مناسب، بسیاری ازپلهای موجوددربرابرزلزله آسیب پذیرمیباشندولازم است مقاوم سازی گردند. روشهای مقاوم سازی باتوجه به آسیب پذیری وصدمات احتمالی متنوع میباشند. استفاده ازجداسازی لرزه ای و میراگرهای انرژی برای ارتقاع عملکردلرزه ای پلهاازجمله این روشها میباشند. هدف این مقاله بررسی اثر جداسازی لرزه ای و میراگر انرژی اکستروژن بررفتارلرزه ای پلهای متداول کشور میباشد. بدین منظور پلی نمونه موردمطالعه قرارگرفت. این پل شامل دوباندشمالی و جنوبی، دارای ده دهانه با طولهای متفاوت(24الی45/33متر)وارتفاع پایه های مختلف(07/8الی24/20متر)میباشد. طول کلی وعرض هر باند حدود50/282 و80/14متراست. هر ردیف پایه بتنی دارای3ستون دایروی به قطر 5/1مترمیباشد. عرشه پل از نوع مرکب فولاد-بتن است که توسط تکیه گاههای دارای نئوپرن روی پایه هاوکوله ها قراردارد. پس ازبررسی آسیب پذیری دردو سطح خطرPGA=0.35gوPGA=0.90gبا استفاده ازتحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی درنرم افزار SAP2000 مشخص شدکه پل مذکوردرسطح خطر 0.90gآسیب پذیراست. دراین تحلیل ازچهارشتاب نگاشت زلزله های کوبه،تبس،السنترو و منجیل استفاده گردید. پس از قرار دادن جداکننده های سربی–لاستیکی به جای نئوپرنها روی برخی ازپایه هاویامیراگرهای اکستروژن بین شاهتیرهای اصلی، میزان پاسخهای لرزه ای پل به مقدار قابل توجهی کاسته شد. این کاهش برای پل جداسازی شده99/6%الی45/56%و برای پل دیگر3% الی29/46% بود. با توجه به نتایج بدست آمده عملکردلرزه ای پلهای مقاوم سازی شده درهردوروش رضایت بخش بود.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، مقاوم سازی ، تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی ، پوش اُور ، جداکننده سربی-لاستیکی ، میراگر اکستروژن