تاثیر خستگی مرکزی بر دقت تصمیم گیری فوتبالیست های ماهر

خستگی یک فرایند تدریجی و تجمعی است و تصور بر این است که با بی میلی برای هرگونه تلاش، کاهش کارایی و هوشیاری و در نهایت اختلال در عملکرد ذهنی همراه است (1). خستگی می تواند به صورت خستگی جسمی یا خستگی ذهنی باشد. خستگی ذهنی نوعی احساس نداشتن نیرو است. برخی آن را کمبود منابع شناختی برای حفظ کارایی می-دانند. از نظر علوم اعصاب شناختی، خستگی ذهنی کاهش فعالیت سیستم اعصاب مرکزی در نتیجه ی کار طولانی مدت است. این خستگی می تواند به وجود آورنده ای بیماری های روانی، کندی ذهن، بی خوابی، ضعف، کاهش حافظه، افزایش ناخوشی، فراموشی، عدم تعادل وحتی درد ماهیچه ای باشد(2). در تعریف خستگی بدنی نیز می توان گفت هنگامی که ورزشکاران به سطحی فراتر از حد فیزیولوژیک خود قدم می گذارند. با هشدار خستگی روبه رو می شوند که ادامه ی فعالیت در این شرایط تمرین زدگی، بازیابی ضعیف، کاهش هماهنگی و کاهش برون ده توان عضلات را به همراه دارد(3). در بیشتر تحقیقاتی که به بررسی رابطه بین خستگی و متغیر های دیگر پرداخته اند فقط خستگی محیطی را در نظر قرار داده اند و خستگی مرکزی کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین با توجه به اهمیت خستگی بر دقت تصمیم گیری در ورزشکاران و همچنین تضعیف کارایی در زمان خستگی پژوهشگر قصد دارد که تاثیر خستگی مرکزی بر تصمیم گیری ورزشکاران مورد بررسی قرار دهد.