اثر یک دوره تمرین با دستگاه های درون آب بر شاخص راه رفتن پویا در سالمندان با خطر سقوط

از جمله پیامدهای سالمندی اختلال در راه رفتن به واسطه کاهش عملکرد تعادل در آنهاست، که این فرایند خطر سقوط در سالمندان را افزایش می دهد. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر یک دوره تمرین با دستگاه های درون آب بر شاخص راه رفتن پویا در سالمندان با خطر سقوط بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون بود. به همین منظور با انجام آزمون شاخص راه رفتن پویا بروی 25 نفر از افراد داوطلب، نهایتا 15 نفر از سالمندان با میانگین سنی(2/15± 68/48) که در خطر سقوط قرار داشتند (نمره کمتر از 19) به عنوان نمونه هدفمند تحقیق انتخاب شدند. پس از پر کردن فرم رضایت، برنامه تمرینی به مدت 6 هفته ( هفته ای سه بار) با دستگاه های ویژه که در درون آب (دوچرخه،اسکی و استپ) تعبیه شده بود به منظور تقویت و کشش عضلات، بهبود تعادل و تحریک حس عمقی مفاصل پایین تنه پیگیری شد. قبل و بعد از تمرین از آزمون شاخص راه رفتن پویا که شامل هشت وظیفه متداول راه رفتن (ثبات راه رفتن بروی یک سطح، پیاده روی با سرعت های متفاوت، پیاده روی با حرکت عمودی و افقی سر، حرکت از کنار و روی موانع، چرخش های سریع به هنگام راه رفتن و بالا و پایین رفتن از پله) می باشد، استفاده شد. از آزمون t وابسته به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معنی داری 0/05 استفاده شد. اختلاف معنی داری بین میانگین نمرات آزمودنی ها در آزمون شاخص راه رفتن پویا قبل و بعد از انجام 6 هفته تمرین در آب مشاهده شد(P<0/05).با توجه به نتایج تحقیق حاضر، انجام تمرینات ورزشی در آب می تواند بر افزایش شاخص پویایی راه رفتن سالمندانی که در خطر سقوط قرار دارند، تاثیر مثبت داشته باشد و این امر می تواند زمین خوردن سالمندان که یکی از مشکلات رایج در این دوران است را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

شاخص راه رفتن پویا ، تمرین در آب ، سالمند