کاربرد روش AHP در ارزیابی ریسک تونل سازی

فضاهای زیرزمینی به علت اینکه در محیطی با عدم قطعیت بالا هستند، ریسک های بالایی را نیز به دنبال دارند، ازجمله دلایل ریسک های بالا در سازه های زیرزمینی میتوان به ناشناخته بودن زمین، وجود آب های زیرزمینی، محدود بودن فضای در دسترس، سنگین وزن بودن فعالیت های حمل ونقل، تاریک بودن فضای کاری، حفاری مکانیزه، محدود بودن هوای تازه و غیره اشاره نمود. بیشترین حوادث و رخدادها، اغلب با عدم قطعیت همراه است، بنابراین پیشرفت سیستم های آنالیز ریسک و جلوگیری از وقوع حوادث امری ضروری است. پروژههای زیرزمینی عموما پروژههای پیچیده با عوامل تاثیرگذار زیاد ازجمله شرایط متغیر و نامطمین زمین هستند؛ بنابراین اتمام پروژه در چارچوب تعیین شده زمان، هزینه، کیفیت، ایمنی نیازمند شناخت ریسکها، آنالیز و نهایتا رتبهبندی جهت پاسخ به آنها است. شناخت هر چه بیشتر عوامل تاثیرگذار بر روند پروژه میتواند راه را برای این منظور هموار کند. بررسی نکردن ریسک ها در شروع پروژه و مشخص نکردن مسیول هر ریسک،باعث نارضایتی مشتری و کارفرما در زمان اجرا و هنگام مواجه شدن با ریسک ها میگردد که همین امر میتواند باعث عدم موفقیت کامل پروژه از دیدگاه طرفین قرارداد شود. مدیریت ریسک یکی از فازهای مدیریت پروژه بوده و رتبه بندی ریسک های پروژه قسمت کلیدی فاز ارزیابی ریسک در فرآیند مدیریت ریسک های پروژه است. رتبه بندی ریسک های پروژه به صورت های مختلف کمی و کیفی انجام میشوند. روش های مختلف تصمیم گیری چند معیاره، به عنوان رویکردی کمی، به منظور امکان استفاده از آنها در مسیله رتبه بندی ریسک های پروژه مورداستفاده قرار میگیرد. در این مقاله رتبه بندی ریسک های تونل سازی خط 3 متروی قطار شهری مشهد با استفاده از تکنیک تحلیل سلسله مراتبی AHP انجام شده است که در نتیجه آن گروه ریسک های اقتصادی به عنوان مهم ترین ریسک و گروه ریسک های اجتماعی به عنوان ریسک کم اهمیت در این رتبه بندی قرار گرفتند

کلیدواژه ها:

رتبه بندی ، روش های تصمیمگیری چند معیاره ، ریسک ، عدم قطعیت AHP