تبیین معیارهای طراحی مجتمع های تجاری-تفریحی با رویکرد پایداری اجتماعی

فضاهای تجاری جزو بخش های مهم شهرها بوده وعلاوه بر نقش اقتصادی، محلی برای شکل گیری تعاملات اجتماعی بوده است.در گذشته بازار علاوه بر محل انجام فعالیت های مختلف اقتصادی ،مهمترین محور فضایی در حیات اجتماعی شهر بود. اما در طول زمان،جایگاه بازارهای سنتی در شهرهای ایران به شدت تضعیف شده و از طرفی فضاهای تجاری جدید نیز نسبت به سبک گذشته ناتوان مانده اند و نقش اجتماعی آن ها نسبت به نقش اقتصادی آن ها کمرنگ تر شده است. پایداری اجتماعی در واقع بخش غیر کالبدی معماری پایدار است. برآوردن نیازهای انسان، افزایش کیفیت زندگی او و استفاده از تمام ظرفیت ها در بهبود وضع او از اهداف پایداری اجتماعی است. پایداری اجتماعی رویکردی است که در آن به عدالت، زیباشناختی، آسایش، امنیت، هویت اجتماعی و تعاملات اجتماعی پرداخته شده است.احساس امنیت در چنین فضایی از موثرترین عواملی است که میتواند حضور شهروندان در جامعه را بالفعل گرداند. در این پروژه روش پژوهش توصیفی تحلیلی و جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای می باشد و هدف پژوهش حاضر جستجوی معیارهای کالبدی و معنایی مجتمع های تجاری به منظور افزایش اجتماع پذیری ،تعاملات اجتماعی و ایجاد کانون فعال شهری در راستای پایداری اجتماعی می باشد

کلیدواژه ها:

مجتمع تجاری-تفریحی ، توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی ، معیارها و مولفه های طراحی