بررسی رابطه عزت نفس و شادکامی با رشد اجتماعی دانش آموزان دوره متوسطه

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه عزت نفس و شادکامی با رشد اجتماعی در دانش آموزان صورت پذیرفته است. جامعه آماریشامل همه دانش آموزان مدارس دوره متوسطه شهرستانهای استان تهران در سال تحصیلی 97-96 می باشد که نمونه آن به حجم 400نفر و به شیوه نمونه گیری طبقه ای مرحله ای انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت (1967)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (1989) و پرسشنامه مهارت اجتماعی ایندربیتزن و فوستر (1992) استفاده گردید. جهتتحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که همبستگی عزت نفس و شادکامی با رشد اجتماعی مثبت و معنادار است. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که هر پنج متغیر پیش بینی کننده(عزت نفس، شادکامی، عزت نفس اجتماعی، عزت نفس کلی و عزت نفس خانوادگی) در مجموع قادرند حدود 25 درصد از واریانس رشداجتماعی را تبیین کنند. بنابراین افراد شادکام و دارای عزت نفس بالا، دارای مهارت های اجتماعی بالایی مانند مهارت های مربوط بهمواجهه با فشار، مهارت برنامه ریزی و مهارت های احساسی و ادراکی هستند و لذا این افراد از رشد اجتماعی بالایی نیز برخوردارند.

کلیدواژه ها:

رشد اجتماعی ، عزت نفس ، شادکامی