آسیب شناسی ساختار و نحوه ی سازمان دهی روابط در مدیریت بحران سازمان های بزرگ در کشور ایران

طبق گزارش های جهانی حوادث، ایران در زمره هفت کشور نخست آسیب پذیر جهان قرار می گیرد و 31 نوع بلا از 40 بلای طبیعی شناخته شده را داراست. در این مقاله با توجه به اهمیت بحران ها و افزایش خسارت آن ها و آسیب پذیری مردم، به بررسی بحران های مختلف و اقدامات صورت گرفته در مقابل آن در کشورهای مختلف مثل کانادا، هند، ژاپن، آمریکا، پاکستان، ترکیه و ایران پرداخته می شود. سپس کشور ایران موردبررسی قرارگرفته و اهمیت و ساختار آن موردتوجه قرار می گیرد. نتایج این بررسی نشان می دهد که بین نوع و میزان توسعه یافتگی و برنامه ریزی برای مدیریت بلایا ارتباط دقیقی وجود داشته و راهبرد متوازن در تمامی مراحل مدیریت بلایا در برنامه ریزی مدیریت بلایا در کشورهای پیشرفته موردمطالعه، مورد عمل قرار می گیرد. برنامه ریزی غیرمتمرکز در کشورهای توسعه یافته موردمطالعه باعث شده است تا مشارکت جامع برنامه ریزان را در سطوح مختلف در اجرای برنامه جلب کند و برنامه ها منطبق با واقعیات و استفاده حداکثر از ظرفیت های جامعه تنظیم گردند که همین روند موجب کاهش آسیب پذیری گردیده است. هرچند این حالت موجب آسیب کمتر و پاسخ دهی مناسب تر در برابر بلایا است اما در کشور ایران ساختار تمرکزی برای پاسخ دهی به بلایا وجود دارد که این ساختار به خاطر شرایط خاص ایران و نحوه ی شکل گیری ساختارهای کشور است. در ادامه با توجه به ساختار سازمان های مدیریت بحران کشورهای بررسی شده، به روابط بین سازمانی و درون سازمانی آن ها پرداخته می شود تا درنهایت درک مناسبی از این سیستم حاصل شود. سپس با در نظرگیری اهداف طرح مدیریت بحران طرح مناسبی برای اقدامات صورت گرفته در نظر گرفته می شود. سپس ساختار ایران در مدیریت بحران موردبررسی قرارگرفته و بر اساس آن ساختاری مناسب برای یک سازمان بزرگ ارایه می شود تا بر اساس نحوه ی پاسخ دهی سازمان مدیریت بحران کشور سازمان یابد و در صورت وقوع حادثه بتواند بیشترین انعطاف را داشته و کمترین خسارت به آن وارد شود.

کلیدواژه ها:

بحران ، ساختار و روابط سازمانی در مدیریت بحران ، روش های تجزیه وتحلیل بحران