بررسی رابطه اثربخشی کلاس درس معلمان با خودکارآمذی دانش آموزان

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه اثربخشی کلاس درس معلمان با خودکارآمدی دانش آموزان پیش دانشگاهی پسر شهرستان آمل در سال تحصیلی 95-96 بوده است. بدین منظور نمونه ای به تعداد 261 نفر از دانش آموزان پیش دانشگاهی پسر شهرستان آمل با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای اندازه گیری اثربخشی کلاس درس از پرسشنامه استاندارد ادموند و همکاران و برای اندازه گیری خودکارآمدی تحصیلی از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مورگان- جینکز استفاده شد. پایایی پرسشنامه براساس آلفای کرونباخ و با ضریب 0.906 تایید شد. داده های بدست آمده از پرسشنامه با استفاده از نرم افزار spss و لیزرل و بر اساس ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون فرضیه های فرعی تحقیق بر اساس ضریب همبستگی پیرسون نشان داد هر یک از مولفه های اثربخشی کلاس درس توسط معلمان ( انتقال اهداف درس ، ارایه منظم اطلاعات ، اجتناب از ابهام ، کنترل درک ، تدارک تمرین و بازخورد) با خودکارآمدی دانش آموزان رابطه معنی داری دارند. نتیجه فرضیه اصلی پژوهش بر اساس مدل معادلات ساختاری نشان داد بین اثربخشی کلاس درس معلمان با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اثربخشی کلاس درس ، خودکارآمدی